ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
Είναι ένας χαρακτηρισμός που και παλιά έδιναν οι άνθρωποι στην εποχή τους αναπολώντας τα περασμένα. Δεν είναι όμως αρκετός, πιστεύουμε, για να εκφράση την σύγχρονη παγκόσμια πραγματικότητα. Τα γεγονόντα αυτά καθεαυτά, η μεταξύ τους σχέση, η σύγκλιση, η έκταση και η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται αναγκάζουν πολλούς να την δούν ως αποκαλυπτική. Η προχωρημένη και γενικευμένη κρίση που επικρατεί σε όλα τα πεδία -είναι περιττό να τα απαριθμήσουμε- δεν έχει αίτια οικονομικά, πολιτικά, αλλά πνευματικά και φανερώνει ότι πίσω από τους ορατούς κρύβεται ο αόρατος εχθρός του Θεού και της ανθρωπότητος.
Αυτός όμως δεν είναι παρά ένα από τα κτίσματα, ικανότερο βέβαια από τον άνθρωπο να κάνη το κακό, ως πνεύμα πονηρό, αδύναμο όμως εμπρός στον Δημιουργό και Κτίστη των απάντων. Γι’ αυτό, και αν τον συναντήση μες στον άνθρωπο, φεύγει μακριά και τα σχεδιά του ματαιώνονται. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να αλώσει ιδιαίτερα τις ορθόδοξες χώρες, ώστε, και αν αυτές είναι μικρές και αδύναμες σαν την Ελλάδα μας. Τον φοβίζουν όσο τίποτε άλλο οι άνθρωποι και οι λαοί που έχουν μέσα τους Χριστό, γι’ αυτό, στην ύστατη προσπάθειά του να απομακρύνει τη Χάρη που έλαβαν με το Βάπτισμα και το Χρίσμα, έχει επιστρατεύσει όλη του την πονηρία και τους πιο έμπιστους συνεργάτες του.
Μην παρασυρθούμε ωστόσο από τα κατορθώματα που έχει να επιδείξη στην εποχή μας και τον θεωρήσουμε κυρίαρχο των πάντων. Ο μόνος Δυνατός, ο Παντοκράτωρ είναι μαζί μας, μέσα μας, όταν βέβαια τον ακολουθούμε απαρνούμενοι τον εαυτό μας και γινόμαστε μέλη ζωντανά του Σώματός του, της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Με την ενανθρώπησή Του μας έδωσε την δυνατότητα, αν ζούμε σύμφωνα με τις εντολές και το παράδειγμά Του να γινόμαστε μέτοχοι της Χάριτος του Αγίου Του Πνεύματος η οποία ανασταίνει τις ψυχές από τώρα και θα δοξάση τα αναστημένα σώματα στην Δευτέρα Παρουσία Του. Εμείς αδικήσαμε τον εαυτό μας, λησμονώντας την ύψιστη αυτή τιμή που μας έκανε ο Υιός και Λόγος του Θεού, να γίνη άνθρωπος, ώστε να μας δώση την δυνατότητα να γίνουμε εμείς θεοί κατά Χάριν.
Αν αναλογιστούμε αυτές τις αλήθειες θα συνειδητοποιήσουμε ότι αίτιοι του κακού και ειδικά της σημερινής κατάστασης είμαστε εμείς εφ’ όσον μπορούμε να τα αποτρέψουμε με την εν Χριστώ ζωή και δεν το κάνουμε. Αυτό σημαίνει ότι η βασική ευθύνη δεν ανήκει τόσο στον εισηγητή της κακίας όσο σε εμάς που έχουμε την δύναμη και δεν την ενεργοποιούμε.
Ακούμε από τον Κύριο «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην (αρετή) αυτού και ταύτα πάντα (τα γήινα) προστεθήσεται υμίν» και ως χριστιανοί το δεχόμαστε, αλλά μόνο στην θεωρία. Στην καθημερινή ζωή το πρωταρχικό ενδιαφέρον μας έχει μεταφερθή από τον ουρανό, «όπου υπάρχει το πολίτευμά μας» η αληθινή πατρίδα μας, σε τούτη εδώ την γη στην οποία μας έφερε ο Θεός με αποκλειστικό σκοπό να προετοιμασθούμε για την αιωνιότητα.
«Ουδείς αναβέβηκε εις τον ουρανόν μετά ανέσεως» μας λέει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας με το στόμα του αββά Ισαάκ και όλων των αγίων της. Εμείς θεωρούμε την άνεση ως αυτονόητο δικαίωμα και την επιδιώκουμε με κάθε τρόπο και χωρίς καμμία συστολή. Έτσι όμως καλλιεργούμε αντί να καταπολεμήσουμε την φιλαυτία μας και προετοιμάζουμε την ψυχή μας να αναζητήση και να δεχθή την αμαρτία. Αυτή είναι που απομακρύνει την Χάρη του Θεού και νεκρώνει έτσι την ψυχή, με αποτέλεσμα να μας βρίσκουν όλα τα κακά, εσωτερικά και εξωτερικά και στην ζωή αυτή και στην αιώνια. Δεν αμαρτάνει βέβαια όποιος χρησιμοποιεί ευχαριστιακά και απολαμβάνει έννομα τα δώρα του Θεού, αφού ο ίδιος μας τα έδωσε για να αναγώμεθα σ’αυτόν. Αμαρτωλά δεν είναι κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή τα γήινα αγαθά, αλλά η εμπαθής προσκόλληση σε αυτά. Αυτή είναι ακριβώς η μεγάλη πτώση μας γι’αυτό και τώρα ο Θεός επέτρεψε να τα πάρουν στα χέρια τους και να μας τα στερούν οι εχθροί του, μήπως συνέλθουμε από την αχαριστία μας και καταλάβουμε ότι αυτός είναι η πηγή κάθε αγαθού. Αλλά αυτή δεν θα είναι και η έσχατη πτώση; Το ότι θα προτιμήσουν οι πολλοί εκείνον που θα τους υποσχεθή ότι θα τους εξασφαλίση τα γήινα αγαθά αδιαφορώντας για τα ουράνια και πνευματικά και κωφεύοντας στην ολοκάθαρη και πατρική φωνή του αληθινού Θεού η οποία τους βεβαιώνει μέσα από τις Άγιες Γραφές ότι στην μέλλουσα ζωή θα πάνε μαζί μ’ αυτόν που ακολούθησαν στην παρούσα.
Εκείνο που ζητά η ψυχή μας είναι αδύνατον να μας το χαρίση άλλος εκτός από Αυτόν ο οποίος μας έπλασε αλλά και μας ανέπλασε με την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Δικαιούται ωστόσο να είναι, καθώς λέει ο ίδιος, Θεός ζηλότυπος και θέλει να Τον αγαπούμε όπως μας Αγαπά Αυτός, με όλη μας την καρδιά. «Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν» μας παραγγέλλει στην Π.Διαθήκη και «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου» στην Παλαιά και στην Καινή ως πρώτη και μεγάλη εντολή.
Ας επιστρέψουμε λοιπόν με την μετάνοια στην αγκαλιά Του παρακαλώντας Τον να μας δώση την διάθεση να Τον αναζητήσουμε, να θέλουμε να Τον αγαπήσουμε και αυτό να γίνει το πρώτο μέλημα της ζωής μας. Ας φροντίσουμε να αναγνωρίσουμε το πλήθος και το μέγεθος των αμαρτιών μας και μη δικαιολογούμε συνεχώς τον εαυτό μας. Όπως δεν ωφέλησε τους πρωτοπλάστους η δικαιολογία και η μετάθεση της ευθύνης, έτσι και μας. Δεν θα είχε ο νοητός όφις ούτε οι συνανθρωποί μας την δυνατότητα να μας απομακρύνουν από τον Θεό, αν εμείς είχαμε μείνει πιστοί στην Πατρική Του αγάπη και είχαμε εκτιμήσει τα δώρα του.
Ως Πατέρας φιλόστοργος δεν έπαψε ποτέ να μας αγαπά, αλλά περιμένει με μακροθυμία την μετανοιά μας.Όλα αυτά που σήμερα συμβαίνουν στο προσωπικό επίπεδο, στην Ελλάδα αλλά και στο παγκόσμιο προσκήνιο μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. «Ώρα ημάς εξ ύπνου εγερθήναι» κατά τον Απόστολο. Αν τώρα δεν ξυπνήσουμε, σε λίγο θα είναι πολύ αργά. Ο ύπνος θα γίνη λήθαργος και νάρκη. Η κακομοιριά στην οποία καταδικάσαμε τον εαυτό μας δεν αρμόζει στις εικόνες του Θεού και μάλιστα σε Ορθόδοξους Έλληνες. Δεν μας χάρισε ο Ύψιστος Θεός την ύπαρξη σαν μία παρένθεση μέσα στην ανυπαρξία, ώστε να κυλιώμαστε στα γήινα, μάταια η αμαρτωλά. Όποιος δεν φοβάται τον Κτίστη των απάντων φοβάται και υποδουλώνεται στα κτίσματά Του, αλλά και αντιστρόφως. Μη μας κυριεύση λοιπόν η ηττοπάθεια, ως πρόσωπα και ως έθνος και υποκύπτουμε στις επιβουλές των ορατών και των αοράτων εχθρών. Μας έφεραν προ αλλεπάλληλων τετελεσμένων γεγονότων που κανένας μας δεν θέλει και όμως τα αποδεχόμαστε μοιρολατρικά και σχεδόν αδιαμαρτύρητα.
Εδώ που φθάσαμε είναι πλέον αδύνατον, ανθρωπίνως, να επανέλθουμε στην ομαλότητα, την λογική, την χαρά, την ενότητα, την αγάπη, την ελευθερία. Ο μόνος που μπορεί να μας βγάλη από το αδιέξοδο και να μας χαρίση όλα τα καλά είναι ο Χριστός μας, τον οποίο παραγκωνίσαμε και βάλαμε στην θέση του, στο κέντρο της ζωής τον άνθρωπο, τον εαυτό μας. Καί θα το κάνη αν μετανοήσουμε έμπρακτα και του αναθέσουμε «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών» από τις σωστικές πρεσβείες της Παναγίας Του Μητρός και Υπερμάχου Στρατηγού του γένους των Ορθοδόξων. Δεν θέλει με κανένα τρόπο να προσβάλη το πλάσμα που τίμησε με το κατ’εικόνα Του γι’ αυτό, σεβόμενος το αυτεξούσιο που άλλοι πασχίζουν τώρα να μας στερήσουν, θέλει την συγκατάθεσή μας. Αν παρ’ όλα ταύτα εμείς δεν ταπεινωθούμε, αλλά προτιμήσουμε να αυτονομηθούμε οριστικά από τον φιλάνθρωπο και Παντοδύναμο τον Κυριό μας Ιησού Χριστό, τότε κι αυτός αναγκαστικά θα μας εγκαταλείψη και ουσιαστικά θα χάσουμε την επίγεια πατρίδα μας. Όποιος όμως ξεχωρίσει από την μάζα και Τον ακολουθήσει, θα έχη την δυνατότητα να κερδίσει την ουράνια πατρίδα την οποία επόθησε και προσδοκά. Καί αν ο Κύριός μας δη να αλλάζουμε ομαδικά πορεία να μετανοούμε σαν τους Νινευίτες, μπορεί με ένα νεύμα να μας ελευθερώσει από τα χέρια των εχθρών Του, να ευλογήσει και πάλι την Ελλάδα μας και τις ψυχές να σώσει.
Ας αγωνιστούμε λοιπόν να ελκύσουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος που ενώνει τους ανθρώπους με τον Θεό και μεταξύ τους, ώστε να επικρατήσει η αγάπη και η ομόνοια, όπως στον ουρανό έτσι στην Ελλάδα μας, στους Ορθοδόξους λαούς -και ποιός δεν το εύχεται- σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Είναι ένας χαρακτηρισμός που και παλιά έδιναν οι άνθρωποι στην εποχή τους αναπολώντας τα περασμένα. Δεν είναι όμως αρκετός, πιστεύουμε, για να εκφράση την σύγχρονη παγκόσμια πραγματικότητα. Τα γεγονόντα αυτά καθεαυτά, η μεταξύ τους σχέση, η σύγκλιση, η έκταση και η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται αναγκάζουν πολλούς να την δούν ως αποκαλυπτική. Η προχωρημένη και γενικευμένη κρίση που επικρατεί σε όλα τα πεδία -είναι περιττό να τα απαριθμήσουμε- δεν έχει αίτια οικονομικά, πολιτικά, αλλά πνευματικά και φανερώνει ότι πίσω από τους ορατούς κρύβεται ο αόρατος εχθρός του Θεού και της ανθρωπότητος. Αυτός όμως δεν είναι παρά ένα από τα κτίσματα, ικανότερο βέβαια από τον άνθρωπο να κάνη το κακό, ως πνεύμα πονηρό, αδύναμο όμως εμπρός στον Δημιουργό και Κτίστη των απάντων. Γι’ αυτό, και αν τον συναντήση μες στον άνθρωπο, φεύγει μακριά και τα σχεδιά του ματαιώνονται. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να αλώσει ιδιαίτερα τις ορθόδοξες χώρες, ώστε, και αν αυτές είναι μικρές και αδύναμες σαν την Ελλάδα μας. Τον φοβίζουν όσο τίποτε άλλο οι άνθρωποι και οι λαοί που έχουν μέσα τους Χριστό, γι’ αυτό, στην ύστατη προσπάθειά του να απομακρύνει τη Χάρη που έλαβαν με το Βάπτισμα και το Χρίσμα, έχει επιστρατεύσει όλη του την πονηρία και τους πιο έμπιστους συνεργάτες του.
Μην παρασυρθούμε ωστόσο από τα κατορθώματα που έχει να επιδείξη στην εποχή μας και τον θεωρήσουμε κυρίαρχο των πάντων. Ο μόνος Δυνατός, ο Παντοκράτωρ είναι μαζί μας, μέσα μας, όταν βέβαια τον ακολουθούμε απαρνούμενοι τον εαυτό μας και γινόμαστε μέλη ζωντανά του Σώματός του, της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Με την ενανθρώπησή Του μας έδωσε την δυνατότητα, αν ζούμε σύμφωνα με τις εντολές και το παράδειγμά Του να γινόμαστε μέτοχοι της Χάριτος του Αγίου Του Πνεύματος η οποία ανασταίνει τις ψυχές από τώρα και θα δοξάση τα αναστημένα σώματα στην Δευτέρα Παρουσία Του. Εμείς αδικήσαμε τον εαυτό μας, λησμονώντας την ύψιστη αυτή τιμή που μας έκανε ο Υιός και Λόγος του Θεού, να γίνη άνθρωπος, ώστε να μας δώση την δυνατότητα να γίνουμε εμείς θεοί κατά Χάριν.
Αν αναλογιστούμε αυτές τις αλήθειες θα συνειδητοποιήσουμε ότι αίτιοι του κακού και ειδικά της σημερινής κατάστασης είμαστε εμείς εφ’ όσον μπορούμε να τα αποτρέψουμε με την εν Χριστώ ζωή και δεν το κάνουμε. Αυτό σημαίνει ότι η βασική ευθύνη δεν ανήκει τόσο στον εισηγητή της κακίας όσο σε εμάς που έχουμε την δύναμη και δεν την ενεργοποιούμε.
Ακούμε από τον Κύριο «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην (αρετή) αυτού και ταύτα πάντα (τα γήινα) προστεθήσεται υμίν» και ως χριστιανοί το δεχόμαστε, αλλά μόνο στην θεωρία. Στην καθημερινή ζωή το πρωταρχικό ενδιαφέρον μας έχει μεταφερθή από τον ουρανό, «όπου υπάρχει το πολίτευμά μας» η αληθινή πατρίδα μας, σε τούτη εδώ την γη στην οποία μας έφερε ο Θεός με αποκλειστικό σκοπό να προετοιμασθούμε για την αιωνιότητα.
«Ουδείς αναβέβηκε εις τον ουρανόν μετά ανέσεως» μας λέει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας με το στόμα του αββά Ισαάκ και όλων των αγίων της. Εμείς θεωρούμε την άνεση ως αυτονόητο δικαίωμα και την επιδιώκουμε με κάθε τρόπο και χωρίς καμμία συστολή. Έτσι όμως καλλιεργούμε αντί να καταπολεμήσουμε την φιλαυτία μας και προετοιμάζουμε την ψυχή μας να αναζητήση και να δεχθή την αμαρτία. Αυτή είναι που απομακρύνει την Χάρη του Θεού και νεκρώνει έτσι την ψυχή, με αποτέλεσμα να μας βρίσκουν όλα τα κακά, εσωτερικά και εξωτερικά και στην ζωή αυτή και στην αιώνια. Δεν αμαρτάνει βέβαια όποιος χρησιμοποιεί ευχαριστιακά και απολαμβάνει έννομα τα δώρα του Θεού, αφού ο ίδιος μας τα έδωσε για να αναγώμεθα σ’αυτόν. Αμαρτωλά δεν είναι κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή τα γήινα αγαθά, αλλά η εμπαθής προσκόλληση σε αυτά. Αυτή είναι ακριβώς η μεγάλη πτώση μας γι’αυτό και τώρα ο Θεός επέτρεψε να τα πάρουν στα χέρια τους και να μας τα στερούν οι εχθροί του, μήπως συνέλθουμε από την αχαριστία μας και καταλάβουμε ότι αυτός είναι η πηγή κάθε αγαθού. Αλλά αυτή δεν θα είναι και η έσχατη πτώση; Το ότι θα προτιμήσουν οι πολλοί εκείνον που θα τους υποσχεθή ότι θα τους εξασφαλίση τα γήινα αγαθά αδιαφορώντας για τα ουράνια και πνευματικά και κωφεύοντας στην ολοκάθαρη και πατρική φωνή του αληθινού Θεού η οποία τους βεβαιώνει μέσα από τις Άγιες Γραφές ότι στην μέλλουσα ζωή θα πάνε μαζί μ’ αυτόν που ακολούθησαν στην παρούσα.
Εκείνο που ζητά η ψυχή μας είναι αδύνατον να μας το χαρίση άλλος εκτός από Αυτόν ο οποίος μας έπλασε αλλά και μας ανέπλασε με την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Δικαιούται ωστόσο να είναι, καθώς λέει ο ίδιος, Θεός ζηλότυπος και θέλει να Τον αγαπούμε όπως μας Αγαπά Αυτός, με όλη μας την καρδιά. «Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν» μας παραγγέλλει στην Π.Διαθήκη και «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου» στην Παλαιά και στην Καινή ως πρώτη και μεγάλη εντολή.
Ας επιστρέψουμε λοιπόν με την μετάνοια στην αγκαλιά Του παρακαλώντας Τον να μας δώση την διάθεση να Τον αναζητήσουμε, να θέλουμε να Τον αγαπήσουμε και αυτό να γίνει το πρώτο μέλημα της ζωής μας. Ας φροντίσουμε να αναγνωρίσουμε το πλήθος και το μέγεθος των αμαρτιών μας και μη δικαιολογούμε συνεχώς τον εαυτό μας. Όπως δεν ωφέλησε τους πρωτοπλάστους η δικαιολογία και η μετάθεση της ευθύνης, έτσι και μας. Δεν θα είχε ο νοητός όφις ούτε οι συνανθρωποί μας την δυνατότητα να μας απομακρύνουν από τον Θεό, αν εμείς είχαμε μείνει πιστοί στην Πατρική Του αγάπη και είχαμε εκτιμήσει τα δώρα του.
Ως Πατέρας φιλόστοργος δεν έπαψε ποτέ να μας αγαπά, αλλά περιμένει με μακροθυμία την μετανοιά μας.Όλα αυτά που σήμερα συμβαίνουν στο προσωπικό επίπεδο, στην Ελλάδα αλλά και στο παγκόσμιο προσκήνιο μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. «Ώρα ημάς εξ ύπνου εγερθήναι» κατά τον Απόστολο. Αν τώρα δεν ξυπνήσουμε, σε λίγο θα είναι πολύ αργά. Ο ύπνος θα γίνη λήθαργος και νάρκη. Η κακομοιριά στην οποία καταδικάσαμε τον εαυτό μας δεν αρμόζει στις εικόνες του Θεού και μάλιστα σε Ορθόδοξους Έλληνες. Δεν μας χάρισε ο Ύψιστος Θεός την ύπαρξη σαν μία παρένθεση μέσα στην ανυπαρξία, ώστε να κυλιώμαστε στα γήινα, μάταια η αμαρτωλά. Όποιος δεν φοβάται τον Κτίστη των απάντων φοβάται και υποδουλώνεται στα κτίσματά Του, αλλά και αντιστρόφως. Μη μας κυριεύση λοιπόν η ηττοπάθεια, ως πρόσωπα και ως έθνος και υποκύπτουμε στις επιβουλές των ορατών και των αοράτων εχθρών. Μας έφεραν προ αλλεπάλληλων τετελεσμένων γεγονότων που κανένας μας δεν θέλει και όμως τα αποδεχόμαστε μοιρολατρικά και σχεδόν αδιαμαρτύρητα.
Εδώ που φθάσαμε είναι πλέον αδύνατον, ανθρωπίνως, να επανέλθουμε στην ομαλότητα, την λογική, την χαρά, την ενότητα, την αγάπη, την ελευθερία. Ο μόνος που μπορεί να μας βγάλη από το αδιέξοδο και να μας χαρίση όλα τα καλά είναι ο Χριστός μας, τον οποίο παραγκωνίσαμε και βάλαμε στην θέση του, στο κέντρο της ζωής τον άνθρωπο, τον εαυτό μας. Καί θα το κάνη αν μετανοήσουμε έμπρακτα και του αναθέσουμε «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών» από τις σωστικές πρεσβείες της Παναγίας Του Μητρός και Υπερμάχου Στρατηγού του γένους των Ορθοδόξων. Δεν θέλει με κανένα τρόπο να προσβάλη το πλάσμα που τίμησε με το κατ’εικόνα Του γι’ αυτό, σεβόμενος το αυτεξούσιο που άλλοι πασχίζουν τώρα να μας στερήσουν, θέλει την συγκατάθεσή μας. Αν παρ’ όλα ταύτα εμείς δεν ταπεινωθούμε, αλλά προτιμήσουμε να αυτονομηθούμε οριστικά από τον φιλάνθρωπο και Παντοδύναμο τον Κυριό μας Ιησού Χριστό, τότε κι αυτός αναγκαστικά θα μας εγκαταλείψη και ουσιαστικά θα χάσουμε την επίγεια πατρίδα μας. Όποιος όμως ξεχωρίσει από την μάζα και Τον ακολουθήσει, θα έχη την δυνατότητα να κερδίσει την ουράνια πατρίδα την οποία επόθησε και προσδοκά. Καί αν ο Κύριός μας δη να αλλάζουμε ομαδικά πορεία να μετανοούμε σαν τους Νινευίτες, μπορεί με ένα νεύμα να μας ελευθερώσει από τα χέρια των εχθρών Του, να ευλογήσει και πάλι την Ελλάδα μας και τις ψυχές να σώσει.
Ας αγωνιστούμε λοιπόν να ελκύσουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος που ενώνει τους ανθρώπους με τον Θεό και μεταξύ τους, ώστε να επικρατήσει η αγάπη και η ομόνοια, όπως στον ουρανό έτσι στην Ελλάδα μας, στους Ορθοδόξους λαούς -και ποιός δεν το εύχεται- σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου