Γιατί η Εκκλησία εορτάζει την Ανάληψη του Ιησού Χριστού;

 

Η Εκκλησία μας  εορτάζει τη μεγάλη Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Ιησού Χριστού. Για την θεία Ανάληψη ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, δηλαδή στο «Πιστεύω», ότι όταν τελείωσε το έργο της θείας οικονομίας, ο Ιησούς Χριστός αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Θεού Πατέρα. Να τα λόγια του ιερού Συμβόλου, που τα ακούμε στη θεία Λειτουργία: «Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός».
Αλλά ποιά είναι η σημασία της Αναλήψεως του Ιησού Χριστού για την πίστη μας; Γιατί όλα τα θεία γεγονότα, όσα δηλαδή έκανε και κάνει ο Θεός για τη σωτηρία μας, έχουν πάντα μια πολύ βαθειά σημασία και φανερώνουν τη βουλή του Θεού, σύμφωνα με την οποία γίνονται όσα γίνονται στο κόσμο. Όσα η βουλή του Θεού έκανε και κάνει για τη σωτηρίας μας, η Εκκλησία τα ονομάζει «μυστήριο της θείας οικονομίας». Ποιά είναι λοιπόν στο μυστήριο της θείας οικονομίας η σημασία της θείας Αναλήψεως; Γιατί δηλαδή η Εκκλησία εορτάζει την Ανάληψη του Ιησού Χριστού και τί σημασία έχει αυτή η εορτή για την πίστη μας; Γιατί όλες οι εορτές της Εκκλησίας αναφέρονται στα ιερά πρόσωπα και γεγονότα του μυστηρίου της θείας οικονομίας.  Μυστήριο της θείας οικονομίας είναι όσα έκαμε και κάνει η ανερμήνευτη βουλή του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου και του άνθρωπου.
Για τη σημασία  της θείας Αναλήψεως μας ομιλεί η Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία είναι στους πιστούς ο δάσκαλος της θείας αλήθειας. Η Εκκλησία μας ερμηνεύει τις θείες Γραφές και η Εκκλησία κάθε φορά, ως δάσκαλος και  μητέρα μάς οδηγεί στο δρόμο της σωτηρίας. Όχι μόνο στο θείο κήρυγμα και στην υμνολογία, δηλαδή στα τροπάρια κάθε εορτής, η Εκκλησία εξηγεί στους χριστιανούς και τους διδάσκει τις αλήθειες της πίστεως. Θα περιοριστούμε λοιπόν σε δύο από τα πιό γνωστά τροπάρια της εορτής της Αναλήψεως, για να δούμε ποιά είναι η σημασία της μεγάλης αυτής Δεσποτικής εορτής.
Πρώτο είναι το Απολυτίκιο. Λέγεται έτσι, γιατί ψάλλεται στην Απόλυση του Εσπερινού. Σε κάθε εορτή ο αντιπροσωπευτικός ύμνος είναι το Απολυτίκιο, ένα τροπάριο σύντομο, που όλοι σχεδόν οι πιστοί το ξέρουν και το ψάλλουν. Να λοιπόν το Απολυτίκιο της εορτής της Αναλήψεως.
«Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών χαροποιήσας τους μαθητάς τη επαγγελία του Άγιου Πνεύματος. Βεβαιωθέντων αυτών διά της ευλογίας, ότι συ ει ο Υιός του Θεού ο Λυτρωτής του κόσμου».
Με δικά μας λόγια αυτό το τροπάριο θέλει να πει· «Ανα­λήφθηκες με δόξα, Χριστέ ο Θεός μας, αφού πρώτα χαροποίησες τους μαθητές με την υπόσχεση πως θα στείλεις το Άγιο Πνεύμα κι αφού εκείνοι, με την ευλογία που τους έδωσες βεβαιώθηκαν ότι συ είσαι ο Υιός του Θεού, ο Λυτρωτής του κόσμου».
Το δεύτερο τροπάριο της εορτής της Αναλήψεως, που το ακούμε στη θεία Λειτουργία, είναι το Κοντάκιο. Λέγεται έτσι, γιατί «εν κοντώ», δηλαδή σε λίγα λόγια και σύντομα ομιλεί πάντα για την υπόθεση της κάθε εορτής. Να λοιπόν το Κοντάκιο της εορτής της Αναλήψεως.
«Την υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν, και τα επί γης ενώσας τοις ουρανίοις, ανελήφθης, Χριστέ ο Θεός ημών ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος και βιών τοις αγαπώσί σε· Εγώ ειμί μεθ’ υμών και ουδείς καθ’ υμών».
Εξηγούμε κι αυτό το τροπάριο στη δική μας γλώσσα·«Αφού τέλειωσες όσα ήταν να γίνουν για τη σωτηρία μας κι αφού ένωσες τα επίγεια με τα ουράνια, αναλήφθηκες με δόξα, Χριστέ ο Θεός μας. Καθόλου όμως δεν χωρίστηκες από μας, αλλά μένεις μαζί μ’ εκείνους που σε αγαπούν και τους βεβαιώνεις ότι εγώ είμαι μαζί σας και κανένας δεν μπορεί να σας βλάψει».
Αυτά τα δύο τροπάρια, μαζί με όλα τα άλλα βέβαια που ψάλλουμε σήμερα, μας εξηγούν και μας λένε τι είναι η εορτή της Αναλήψεως. Μας λένε πρώτα ποιός είναι αυτός που αναλήφθηκε, πως και πότε αναλήφθηκε και γιατί αναλήφθηκε. Αυτός που αναλήφθηκε είναι ο Χριστός ο Λυτρωτής του κόσμου. Αναλήφθηκε, όταν με τη διδασκαλία του, με τα θαύματα του, με το σταυρικό θάνατο και την Ανάστασή του, τέλειωσε το έργο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του κόσμου. Αναλήφθηκε με δόξα, έδωσε την υπόσχεση πως θα στείλει το Άγιο Πνεύμα και βεβαίωσε πως πάντα είναι μαζί μας, όταν τον πιστεύουμε και τον αγαπάμε. Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι Θεός, πήρε πάνω του την ανθρώπινη φύση κι έγινε Θεός και άνθρωπος, Θεάνθρωπος, και ως Θεάνθρωπος αναλήφθηκε στους ουρανούς. Η ανάληψη δηλαδή είναι το ανέβασμα του ανθρώπου στους ουρανούς. Εκεί τώρα ο Θεάνθρωπος Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου κάθεται στα δεξιά του Θεού Πατέρα και «εντυγχάνει υπέρ ημών», δηλαδή είναι κοντά και μαζί με όλους, που τον πιστεύουν και τον αγαπούν. Και ευλογεί όλους εμάς, όπως τον είδαν οι Απόστολοι να τους ευλογεί και να αναλαμβάνεται στους ουρανούς. Αμήν.

(Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης +Διονυσίου, «Ο λόγος του Θεού», τ. Β΄)