Γόρτυνος Ιερεμίας: “Ο Άγιος Παΐσιος ως ομολογητής της Ορθόδοξης Πίστης».

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν ὅσιο Παΐσιο τόν ἁγιορείτη, πού τώρα τελευταῖα ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα ἅγιος ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο. Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί, νά ἀποκτήσετε καί νά διαβάσετε σιγά-σιγά τούς πέντε τόμους πού ἐπιγράφονται «Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου λόγοι». Εἶναι τό καλύτερο πνευματικό ἀνάγνωσμα οἱ τόμοι αὐτοί γιά τήν πνευματική μας πρόοδο. Εἶναι τό Γεροντικό τῆς συγχρόνου ἐποχῆς μας.

2. Ἀξιώθηκα νά γνωρίσω τόν ἅγιον αὐτόν πατέρα τῆς ἐποχῆς μας καί συνεζήτησα μαζί του δυό φορές. Πολύ ὠφελήθηκα ἀπό τίς ἅγιες συμβουλές του. Μέ τήν προσευχή καί τόν ἀσκητικό του βίο καθαρίστηκε ἡ καρδιά του καί ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σ᾽ αὐτόν τόν ἀγράμματο Μοναχό τοῦ δόθηκε τό χάρισμα τῆς θεολογίας καί ἀκόμη τοῦ δόθηκε καί τό προορατικό χάρισμα. Ἀλλά τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀγαπητοί μου, δίδονται ὅταν ὑπάρχει ὀρθή πίστη. Ὁ ὅσιος πατήρ Παΐσιος, ὅπως ὅλοι οἱ ἅγιοι Μοναχοί, μαζί μέ τόν ἀγώνα του γιά τόν καθαρμό τῆς καρδιᾶς του, εἶχε τήν ἀγωνία γιά τήν διαφύλαξη τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί ἐκφραζόταν μάλιστα δυναμικά καί ἀγωνιζόταν γι᾽ αὐτό. Ἔτσι τό διαβάζουμε στά πολλά βιβλία, πού γράφουν τό συναξάριό του καί τήν διδασκαλία του. Στρεφόταν ἰδιαίτερα ἐναντίον τοῦ παπισμοῦ καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ· ἐναντίον αὐτῶν τῶν δύο ἀπό τά ὁποῖα κινδυνεύουν οἱ χριστιανοί μας σήμερα, χωρίς μάλιστα νά γνωρίζουν τόν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων αὐτῶν, γιατί δέν τούς τόν λέμε.

3. Μή ἔχοντες τόν χρόνο νά ποῦμε πολλά, λέγουμε ἐδῶ μόνο αὐτά τά λίγα. Ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος, τότε πού ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔκανε ἐκεῖνα τά τολμηρά καί βάσφημα κατά τῆς Ὀρθόδοξης πίστη μας κινήματά του, καί προσέγγισε τούς αἱρετικούς παπικούς σάν νά ἦταν καί αὐτοί ὀρθόδοξοι, ὁ πατήρ Παΐσιος, λέγω, ἁπλός μονοχός αὐτός, ἔγραψε ἐπιστολή, στήν ὁποία χύνει τόν πόνο του γιά τό παραστράτημα αὐτό τοῦ Πατριάρχου. Σ᾽ αὐτήν τήν ἐπιστολή, πού ὑπάρχει μέχρι σήμερα, γράφει: «Ἔφθασαν – λέγει – μέχρι τό ἐρημητήριό μου θλιβερές εἰδήσεις διά τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μας. Ἐπόνεσα πολύ διά τήν γραμμήν καί κοσμικήν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα». Καί παρακάτω στήν ἐπιστολή του γράφει ὁ ἅγιος πατέρας γιά τόν Πατριάρχη: «Ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται παπική ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξη Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή». Καί γιά τίς ἐνέργειες αὐτές τοῦ τότε Πατριάρχου Ἀθηναγόρα γράφει στήν συνέχεια ὁ ἅγιος Παΐσιος: «Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀναπαύσῃ (ὁ Πατριάρχης) μέν ὅλα τά κοσμικά παιδιά, πού ἀγαποῦν τόν κόσμον καί ἔχουν τήν κοσμικήν αὐτήν ἀγάπην, νά κατασκανδαλίσῃ ὅμως ὅλους ἐμᾶς, τά τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρά καί μεγάλα, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ». Γιά τούς φιλενωτικούς, γι᾽ αὐτούς, δηλαδή, πού θέλουν καί ἀγωνίζονται γιά τήν ἕνωσή μας μέ τόν Πάπα, λέγει ὁ ἅγιος πατήρ Παΐσιος: «Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό».

«Ἄς γνωρίζουμε – λέγει στήν συνέχεια ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος – ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμία ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις πού παρουσιάζεται εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ πατερικές ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί, ὅμως δέν εἶναι ἀνησυχητικόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει. Δέν εἶναι Ναός, πού κτίζεται ἀπό πέτρες, ἄμμο καί ἀσβέστη ἀπό εὐσεβεῖς καί καταστρέφεται μέ φωτιά βαρβάρων, ἀλλά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός “καί ὁ πεσών ἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, εφ᾽ ὅν δ᾽ ἄν πέσῃ λικμήσει αὐτόν” (Ματθ. κα´ 44-45). Ὁ Κύριος, ὅταν θά πρέπῃ, θά παρουσιάσῃ τούς Μάρκους τούς Εὐγενικούς καί τούς Γρηγορίους Παλαμᾶδες, διά νά συγκεντρώσουν ὅλα τά κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, διά νά ὁμολογήσουν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, νά στερεώσουν τήν Παράδοσιν καί νά δώσουν χαράν μεγάλην εἰς τήν Μητέρα μας».

4. Συνήθως, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, παρουσιάζουν τόν ἅγιο Παΐσιο ὡς παρήγορο τῶν θλιβομένων ψυχῶν καί πνευματικό διδάσκαλο, ἀλλά παραλείπουν πολλοί, ἴσως καί ἐπίτηδες, νά παρουσιάσουν τόν ἅγιο Γέροντα  ὡς ὁμολογητή καί ἀγωνιστή τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, χωρίς τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἁγιότητα.

Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τοῦ ἁγίου πατρός Παϊσίου, πού ἑορτάζουμε σήμερα, καί ἄς γίνουμε καλοί μαθητές τῆς ἱερᾶς Του διδαχῆς καί μιμητές, ὅσον τό δυνατόν, τῆς ἁγίας ζωῆς του.

Μέ πολλές εὐχές, † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Eρμηνεία Παλαιάς Διαθήκης Μητρ. Γόρτυνος (Μέρος 16)

           IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Δευτέρα 15 Ἰουνίου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Πρώτη ἐπέμβαση τοῦ Ἡσαΐου (7,1-9)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Ἡ ἐδῶ περικοπή μᾶς ὁμιλεῖ γιά τόν λεγόμενο «Συροεφραϊμικό» πόλεμο κατά τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα (βλ. Δ´ Βασ. 16,5 ἑξ.). Ὁ βασιλεύς, δηλαδή, τῆς Συρίας (Ἀράμ) Ραασών συνεμάχησε μέ τόν βασιλέα τοῦ βορειο-ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου (Ἐφραίμ) Φακεέ καί ἐπιτέθηκαν ἐναντίον τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα (734/733 π.Χ.), γιατί ὁ βασιλεύς του Ἄχαζ δέν δέχτηκε νά συμμαχήσει μαζί τους στήν ἐκστρατεία τους ἐναντίον τῶν Ἀσσυρίων. Κατά τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ ὁ προφήτης Ἡσαΐας συναντᾶ τόν Ἄχαζ, γιά νά τοῦ πεῖ νά μή φοβᾶται καί νά μή δειλιάζει ἀπό τήν ἀπειλή τῶν δύο ἐχθρικῶν στρατῶν, «τῶν δύο τούτων καπνιζόντων δαυλῶν» (στίχ. 4). Μέ τήν ἐπέμβασή του αὐτή ὁ προφήτης θέλει νά ἀποτρέψει τόν βασιλέα Ἄχαζ ἀπό τό νά συμμαχήσει μέ τούς Ἀσσυρίους, γιά νά ἀποφύγει τάχα τόν κίνδυνο στόν ὁποῖον βρίσκεται, γιατί αὐτό θά ἐσήμαινε ὅτι ἡ Ἰουδαία θά ἔχανε τήν θρησκευτική καί πολιτική της ἀνεξαρτησία. Ὁ Ἡσαΐας σέ ἐκείνη τήν δύσκολη στιγμή γιά τό ἔθνος του συνιστοῦσε τήν πίστη στόν Θεό, διακηρύσσοντας τό ἀθάνατο ἀξίωμά του: «Ἐάν δέν πιστεύσετε, δέν θά σταθεῖτε (ὡς ἔθνος)» (στίχ. 9)!

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς, τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

7,1Καί συνέβηκε κατά τίς ἡμέρες τοῦ Ἄχαζ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωάθαμ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ὀζίου τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα, ἀνέβηκαν ὁ Ρασείν, ὁ βασιλεύς τῶν Ἀραμαίων, καί ὁ Φακεέ, ὁ υἱός τοῦ Ρομελίου, βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ, κατά τῆς Ἱερουσαλήμ, γιά νά πολεμήσουν ἐναντίον της, ἀλλά δέν μπόρεσαν νά τήν πολιορκήσουν. 2Καί ἀναγγέλθηκε στόν οἶκο Δαυΐδ, ὅτι συμμάχησαν οἱ Ἀραμαῖοι μέ τούς Ἰσραηλῖτες·καί ταράχθηκε ἡ καρδιά τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὅπως ταράσσονται τά δέντρα τοῦ δάσους ἀπό τόν ἄνεμο.

3Τότε εἶπε ὁ Κύριος στόν Ἡσαΐα: «Ἔβγα νά συναντήσεις τόν Ἄχαζ, ἐσύ καί ὁ υἱός σου Ἰασούβ – δηλαδή τό «κατάλειμμα (θά ἐπιστρέψει)» – κοντά στήν δεξαμενή τοῦ ἐπάνω δρόμου τοῦ ἀγροῦ τοῦ λευκαντοῦα 4καί νά πεῖς σ᾽ αὐτόν: Φρόντισε νά ἡσυχάσεις καί μή φοβᾶσαι! Ἄς μή δειλιάσει ἡ ψυχή σου ἀπό τά δύο αὐτά καπνίζοντα δαυλιά· γιατί καί ὅταν ἐκσπάσει ἡ ὀργή τοῦ θυμοῦ μου, πάλι θά σᾶς θεραπεύσω.β 5Ἐπειδή οἱ Ἀραμαῖοι καί ὁ υἱός τοῦ Ρομελίου σκέφθηκαν κακά ἐναντίον σου λέγοντες, 6«ἄς ἀνεβοῦμε κατά τοῦ Ἰούδα, γιά νά συζητήσουμε μαζί του καί νά τόν παρασύρουμε πρός τό μέρος μαςγ καί νά ἐγκαταστήσουμε σ᾽ αὐτούς βασιλέα τόν υἱό τοῦ Ταβεήλ»,

7(Γι᾽ αὐτό) τά ἑξῆς λέγει ὁ Κύριος Σαβαώθ:

«Δέν θά πετύχει τό σχέδιο (τους) αὐτό

καί δέν θά πραγματοποιηθεῖ!

8Γιατί ἡ κεφαλή τῶν Ἀραμαίων

εἶναι ἡ Δαμασκός

καί ἡ κεφαλή τῆς Δαμασκοῦ

εἶναι ὁ Ρασείν

– ἀλλά ἀκόμη ἑξήντα καί πέντε ἔτη

καί θά ἐρημωθεῖ ἡ βασιλεία τοῦ Ἐφραίμ

καί δέν θά ὑπάρχει πλέον λαός.

9Καί ἡ κεφαλή τοῦ Ἐφραίμ

εἶναι ἡ Σαμάρεια

καί ἡ κεφαλή τῆς Σαμάρειας

εἶναι ὁ υἱός τοῦ Ρομελίου.

Καί ἐάν δέν πιστεύσετε

δέν θά τό ἐνοήσετε.δ

α. Οἱ Ο´ παραφράζουν ἐδῶ συντέμνοντες τό Ἑβρ. τό ὁποῖο λέγει: «Παρά τόν ὑδραγωγό τῆς ἄνω λίμνης, κατά τόν δρόμο τοῦ ἀγροῦ τοῦ λευκαντοῦ».

β. Στό Ἑβρ. τό β´ ἡμιστίχ. εἶναι ἐπεξηγηματικό τοῦ πρώτου καί λέγει: «…Πρό τῆς φοβερᾶς ὀργῆς τοῦ Ρασείν καί τῆς Συρίας καί τοῦ υἱοῦ τοῦ Ρομελίου».

γ. Κατά λέξη στό Ἑβρ.: «Θά τούς καταβάλουμε», «θά τούς κάνουμε μία ρωγμή».

δ. «Ἐάν δέν πιστεύσετε δέν θά σταθεῖτε», ἔχει καλύτερα τό Ἑβρ.

(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)

7,1. Ἀνέβη Ρασείμ… ἐπί Ἰερουσαλήμ. Πρόκειται γιά τόν Συροεφραιμικό πόλεμο (βλ. Δ´ Βασ. 16,1-20), τό 734-733 π.Χ. Ὁ στίχ. αὐτός συνοψίζει μέ λίγα λόγια τήν κατάσταση στήν ὁποία ἀναφέρονται οἱ προφητεῖες τῶν κεφ. 7 καί 8. Ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰούδα Ἄχαζ τρομαγμένος ἀπό τόν φόβο ὅτι οἱ δύο σύμμαχοι βασιλεῖς τῆς Συρίας (Ἀράμ) καί τοῦ βορειο-ἰσραηλιτικοῦ βασιλείου (Ἐφραίμ) βαδίζουν κατά τῆς πρωτεύουσάς του, ἐπειδή αὐτός δέν θέλησε νά συμμαχήσει μαζί τους στήν ἐκστρατεία τους κατά τῶν Ἀσσυρίων, σκέφθηκε νά καλέσει γιά βοήθεια τόν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων πληρώνοντας βέβαια σ᾽ αὐτόν ἕνα βαρύ φόρο ὑποτελείας καί ἀναγνωρίζοντας τήν κυριαρχία του (Δ´ Βασ. κεφ. 16). Παρά τήν ἀντίθετη παραίνεση τοῦ Ἡσαΐου, ὁ Ἄχαζ τελικά ζήτησε τήν βοήθεια τοῦ Τιγλάθ Πιλεσσάρ, ὁ ὁποῖος ἐπετέθηκε κατά τῆς Δαμασκοῦ καί τῆς Σαμάρειας, ἀλλά κατέστησε ὑποτελῆ τόν Ἰούδα. Ὁ Ἄχαζ ἄνοιξε στήν Ἀσσυρία τήν πύλη τῆς χώρας του, βλ. Δ´ Βασ. 16,5-16. 7,2. Ἀπειλεῖται ἡ συνέχεια τῆς δαυιτικῆς μοναρχίας (βλ. στίχ. 6). 7,3. Ἰασούβ. Ἑβρ. «Γιασούβ». Εἶναι ὄνομα προφητικό, βλ. σχόλ. εἰς 1,26, πού σημαίνει «ἕνα ὑπόλοιπο θά ἐπιστρέψει», δηλαδή, θά πιστεύσει στόν Γιαχβέ καί ἔτσι θά ἐκφύγει τήν καταστροφή, βλ. σχόλ. εἰς 4,2.3. Τό ὄνομα «Ἰασούβ» εἶναι καί ἀπειλητικό καί ἐλπιδοφόρο: Ἡ συμφορά θά ἔλθει, ἀλλά θά διασωθεῖ ἀπό αὐτή ἕνα μικρό ὑπόλοιπο. Ἔτσι ὁ υἱός τοῦ Ἡσαΐου εἶναι μία συμβολική διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου ὅτι θά θεραπεύσει καί θά σώσει ἕνα ὑπόλοιπο. Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ στόν Δαυίδ (βλ. Β´ Βασ. 7,8-16) θά ἐκπληρωθεῖ στό ὑπόλοιπο (10,20-23). – Τήν κολυμβήθρα τῆς ἄνω ὁδοῦ… Εἶναι δεξαμηνή νοτίως τῆς κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ. 7,4. Δύο ξύλων τῶν δαυλῶν τῶν καπνιζομένων. Εἶναι περιφρονητική ἔκφραση γιά τούς βασιλεῖς τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Συρίας καί θέλει νά δηλώσει ὅτι ἡ ζημιά τους δέν θά εἶναι μόνιμη. 7,6. Τόν υἱόν Ταβεήλ. Τόν ὑποθέτουν ὡς ἕνα Ἀραμαῖο τῆς αὐλῆς τῆς Δαμασκοῦ. Ζήτησαν ὅμως ἄλλοι στόν «υἱό τοῦ Ταβεήλ» νά δοῦν ἕνα ἡγεμόνα τῆς Ἰουδαίας, τοῦ ὁποίου ἡ μητέρα θά καταγόταν ἀπό τήν Tabeel (μία περιοχή τῆς βορείου Ὑπεριορδανείας). Τό ὄνομα ὡς ἀραμαϊκό, «ταβ-ιλού», σημαίνει «καλός ὁ θεός», ἀλλά τό Μασωριτικό ἐνέγνωσε «ταβε᾽άλ», δηλαδή, ἀνάξιος. 7,8.9. Δύσκολο κείμενο. Μερικοί προτείνουν τήν μεταφορά τοῦ 8β μετά τό 9α καί τά 65 ἔτη νά διορθωθοῦν σέ 5 ἤ 6 ἔτη (πράγματι, ἡ Σαμάρεια θά πέσει τό 722). Ὅπως παρουσιάζεται τό κείμενο, ὑποθέτει μία σιωπηρή σύγκριση μεταξύ Ἰουδαίας, τῆς ὁποίας ἡ πρωτεύουσα εἶναι ἡ Ἰερουσαλήμ, πού ἀληθινή «κεφαλή» της εἶναι ὁ Γιαχβέ, καί τῶν ἐχθρῶν της, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν τά ἴδια δικαιώματα. Ἐκτός αὐτοῦ ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἀναγγέλλει τήν ἐξαφάνιση τοῦ βασιλείου τοῦ Βορρᾶ, ἀλλά θέτει ὡς ὅρο μιά ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ἐμπιστοσύνη πού στηρίζεται στήν θεία ἐκλογή. Αὐτή ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, πού ἐγγυᾶται τήν σωτηρία (βλ. Ἡσ. 28,16), ἀποκλείει τήν προσφυγή σέ ἄλλη βοήθεια, εἴτε τῶν ἀνθρώπων, εἴτε, πολύ περισσότερο, σέ βοήθεια τῶν ψεύτικων θεῶν, βλ. 30,15. Ἱερ. 17,5. Ψαλμ. 51,9. – Ἐάν μή πιστεύσητε, οὐδέ μή συνιῆτε. Στό πρωτότυπο κείμενο ἡ πρόταση παρουσιάζει ἕνα λογοπαίγνιο, λέξεως καί ρήματος («τα᾽αμίνου», «τε᾽αμένου») προερχομένων ἀπό τήν ἑβραϊκή ρίζα ᾽μν, ἡ ὁποία σημαίνει «βεβαιώνω», «στερεώνω», πιστεύω.

Δεύτερη παρέμβαση: Τό σημεῖο τοῦ Ἐμμανουήλ (7,10-17)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Ὁ προφήτης προσπαθώντας νά βοηθήσει τόν βασιλέα στήν ἐμπιστοσύνη του πρός τόν Θεό, τόν προσκαλεῖ νά ζητήσει ἀπ᾽ Αὐτόν ἕνα «σημεῖον», ἕνα θαῦμα, ὅσο μεγάλο καί καταπληκτικό θέλει αὐτός νά εἶναι τό «σημεῖον» αὐτό (στίχ. 11). Ἀλλά ὁ βασιλεύς, ἐμφορούμενος ἀπό κοσμικά καί ὑλιστικά φρονήματα, ὑποκρίνεται εὐσέβεια καί λέγει ὅτι δέν θέλει νά πειράσει τόν Θεό μέ τό νά ζητήσει «σημεῖον» ἀπό Αὐτόν (στίχ. 12). Ὁ προφήτης, μετά τήν ἀποτυχία καί τῆς δευτέρας του ἀπόπειρας νά συνετίσει τόν βασιλέα Ἄχαζ, ἀπευθύνεται τέλος πρός αὐτόν καί πρός ὅλον τόν οἶκον Δαυΐδ καί τούς ἐλέγχει γιά τήν ἀπιστία τους (στίχ. 13). Ἔτσι ἐπέρχεται τελεία ρήξη μεταξύ βασιλέως καί προφήτου.

Ἀλλά, ἐάν ἔτσι ὁ βασιλεύς ἀπέρριψε τό θαῦμα, ὁ προφήτης ὅμως, γιά νά ἀποδείξει τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως στήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, διατυπώνει τό μεγαλύτερο θαῦμα τῆς ἱστορίας, τήν γέννηση ἀπό τήν Παρθένο τοῦ Ἐμμανουήλ, διά τοῦ ὁποίου οἱ πιστεύσαντες σ᾽ Αὐτόν θά σωθοῦν (στίχ. 14 ἑξ.). Στήν συνέχεια δέ ὁ προφήτης Ἡσαΐας μᾶς λέγει καί γιά τό θαυμαστό Πρόσωπο τοῦ Ἐμμανουήλ καί γιά τό προσεχές μέλλον τοῦ ἔθνους (στίχ. 15 ἑξ.). Ὁ Ἐμμανουήλ εἶναι Θεός, πράγμα τό ὁποῖο ὑποδηλώθηκε μέ τήν παρθενική σύλληψή Του (στίχ. 14) καί ὑποδηλώνεται πάλι τώρα ἀπό τόν προφήτη, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ γιά τήν εὐθυκρισία τοῦ Ἐμμανουήλ καί τό ἀναμάρτητο αὐτοῦ (στίχ. 15.16α), ἀκόμη δέ καί μέ τήν διατροφή του, ἡ ὁποία θά εἶναι θεία, «βούτυρον καί μέλι φάγεται» (στίχ. 15), γιατί ἡ τροφή αὐτή καί στούς Βαβυλωνίους καί στούς Ἕλληνες ἀπό παλαιά συνδέεται μέ τούς θεούς. Ὁ βέβαιος ἐρχομός τοῦ Ἐμμανουήλ ἐγγυᾶται τήν ἀπαλλαγή τῆς χώρας ἀπό τήν ἐπιδρομή τῶν ἐχθρῶν (στίχ. 16β).

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς, τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

7,10Καί ὁ Κύριος συνέχισε νά ὁμιλεῖ στόν Ἄχαζ καί τοῦ εἶπε:

11«Ζήτησε γιά τόν ἑαυτό σου

ἀπό τόν Κύριο τόν Θεό σου

ἕνα σημεῖο,

(σημεῖο) εἴτε στό βάθος (τῆς γῆς)

εἴτε στό ὕψος (τοῦ οὐρανοῦ)».

12Ἀλλά ὁ Ἄχαζ ἀποκρίθηκε:
«Δέν θά ζητήσω, γιά νά μή δοκιμάσω τόν Κύριο».
13Τότε εἶπε (ὁ Ἡσαΐας):

«Ἀκοῦστε, λοιπόν,

ὦ οἶκος τοῦ Δαυίδ!

Σᾶς εἶναι πολύ λίγο

νά καταπονεῖτε ἀνθρώπους,

ὥστε θέλετε

νά καταπονήσετε καί τόν Θεό;

14Γι᾽ αὐτό θά σᾶς δώσει

αὐτός ὁ Κύριος σημεῖο:

Ἰδού ἡ Παρθένος

θά συλλάβει καί θά γεννήσει υἱό

καί θά τόν ὀνομάσει “Ἐμμανουήλ”.

15Βούτυρο καί μέλι θά τρώγει·

προτοῦ ἀκόμη ἔρθει σέ ἡλικία

νά νοήσει καί νά γνωρίσει τό κακό,

θά ἐκλέξει τό καλό·

16γιατί προτοῦ τό παιδί μάθει

νά διακρίνει τό ἀγαθό ἀπό τό κακό,

θά ἀπειθεῖ στήν πονηρία

γιά νά ἐκλέγει τό ἀγαθό.

(Αὐτό ἐγγυᾶται ὅτι)

θά ἀπαλλαγεῖ ἡ χώρα,

γιά τήν ὁποία ἐσύ φοβᾶσαι,

ἀπό τούς δύο βασιλεῖς.

17Ἀλλά ὁ Κύριος

θά ἐπιφέρει ἐναντίον σου

καί ἐναντίον τοῦ λαοῦ σου

καί ἐναντίον τοῦ οἴκου τοῦ πατέρα σου,

ἡμέρες, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν ἔρθει

ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη

πού ὁ Ἰσραήλ χωρίστηκε

ἀπό τόν Ἰούδα·

(θά ἐπιφέρει ἐναντίον σου)

τόν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων».

(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)

7,13-14. Τό «σημεῖον» δέν δόθηκε στόν Ἄχαζ, ὁ ὁποῖος καί τό ἀμφέβαλε, ἀλλά σέ ὅλο τόν Ἑβραϊκό λαό (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος). Ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε ὅταν ἡ Παρθένος Μαρία γέννησε τόν Ἰησοῦ Χριστό. 7,13. Ὁ στίχ. ὡς νά ἐκφράζει τήν ἀνυπομονησία καί ἀγωνία καί ταραχή τοῦ προφήτου. 7,14. Ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν… Ὑπό τήν «παρθένο» τοῦ στίχου μας θά νοήσουμε τήν Παρθένο Μαρία, τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά τήν ὑπερφυσική γέννηση τοῦ Ὁποίου πληροφορούμεθα ἀπό τά χωρία Λουκ. 1,35 καί Ματθ. 1,18 ἑξ. τῆς Κ.Δ. Ἤδη ὅμως ἀπό παλαιά, καθώς πληροφορούμεθα ἀπό τόν φιλόσοφο καί μάρτυρα Ἰουστῖνο (†165;) (Διάλογος πρός Τρύφωνα 71,120), ὑπῆρχαν σύγχρονοί του Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι διέστρεφαν τό σημαντικώτατο αὐτό χωρίο τοῦ Ἡσαΐου καί ἑρμήνευαν τήν λ. «παρθένος» («ἁλμά») διά τοῦ «νεᾶνις». Ὅμως σέ τί θά εἶναι «σημεῖον», δηλ. θαῦμα, τό ὁποῖο θά στερεώσει τόν ἀπιστοῦντα Ἄχαζ, ἀλλά καί πάντα ἄπιστο, τό νά γεννήσει μία ὕπανδρος γυναίκα, ἔστω καί νεαρά («νεᾶνις»); Γιά νά νοηθεῖ ὀρθῶς ἡ προφητεία μας πρέπει ἀπαραιτήτως νά συσχετισθεῖ καί πρός τίς ἄλλες σχετικές προφητεῖες τοῦ Ἡσαΐου (κεφ. 8-11) καί πρός παράλληλη προφητεία τοῦ Μιχαίου (5,1ἑξ.). Ἡ «ἁλμά» τοῦ Ἡσαΐου εἶναι ἡ «γιωλεδά» τοῦ Μιχαίου. Βλ. τό ἰσχυρό ὑπόμνημα τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ μας Π. Μπρατσιώτου Ὁ προφήτης Ἡσαΐας, Τεῦχος Α´. Κεφ. Α´-ΙΒ´ (ἔκδοση Καθηγητοῦ Ν. Μπρατσιώτου), Ἀθῆναι 1993, σελ. 115-119). Παραθέτουμε χάριν ἑρμηνείας καί τόν σχολιασμό τοῦ συντόμου, ἀλλά περιεκτικοῦ ὑπομνήματος BJ: «Ὁ βασιλεύς Ἄχαζ ἀρνήθηκε νά ζητήσει σημεῖο, ἀλλά ἐν τούτοις τοῦ δόθηκε ἀπό τόν Θεό. Τό σημεῖο εἶναι ἡ γέννηση ἑνός παιδίου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα Ἐμμανουήλ, δηλαδή, “ὁ Θεός μαζί μας”, βλ. 8,8.10, εἶναι προφητικό καί ἀναγγέλει ὅτι ὁ Θεός θά προστατεύσει καί θά εὐλογήσει τόν Ἰούδα. Σέ ἄλλες περικοπές, 9,1-6. 11,1-9, ὁ Ἡσαΐας θά ἀποκαλύψει μέ μεγαλύτερη ἀκρίβεια τήν σωτηρία πού θά ἔλθει ἀπό αὐτό τό παιδίο. Οἱ προφητεῖες αὐτές εἶναι μία ἔκφραση τοῦ μεσσιανικοῦ βασιλείου, πού ἔχει σκιαγραφηθεῖ ἤδη ἀπό τόν προφήτη Νάθαν, Β´ Βασ. κεφ. 7, καί πού θά ἐπαναληφθεῖ ἀργότερα ἀπό τίς περικοπές Μιχ. 4,14. Ἰεζ. 34,23. Ἀγγ. 2,23·βλ. Ψαλμ. 2.45. 72.110. Ὁ Θεός θά δώσει τήν σωτηρία στόν λαό του ἀπό ἕνα βασιλιᾶ, διάδοχο τοῦ Δαυίδ· ἡ ἐλπίδα τῶν πιστῶν τοῦ Γιαχβέ στηρίζεται στήν διάρκεια τῆς δαυιτικῆς γραμμῆς. Ἀκόμη καί ἄν ὁ Ἡσαΐας ἔχει κατά νοῦν τήν ἄμμεση γέννηση ἑνός υἱοῦ τοῦ Ἄχαζ, γιά παράδειγμα τοῦ Ἐζεκία (πράγμα πού φαίνεται πιθανόν, παρά τήν ἀβεβαιότητα τῆς χρονολογίας, καί πράγμα πού φαίνεται νά ἐννόησαν οἱ Ο´ διαβάζοντας στόν στίχ. 14 “καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ”), ὅμως, ἀπό τήν ἐπισημότητα τῆς προφητείας καί ἀπό τήν δυνατή ἔννοια τοῦ συμβολικοῦ ὀνόματος πού δόθηκε στό παιδίο, νοοῦμε ὅτι ὁ Ἡσαΐας διαβλέπει σ᾽ αὐτή τήν βασιλική γέννηση, πέρα ἀπό τά παρόντα περιστατικά, μία ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ πρός τήν ὁριστική μεσσιακή βασιλεία. Ἔτσι ἡ προφητεία περί τοῦ Ἐμμανουήλ ξεπερνάει τό ἄμεσο παρόν καί πολύ σωστά λοιπόν οἱ Εὐαγγελιστές (εἰς Ματθ. 1,23 ἀναφέρεται τό Ἡσ. 7,14· εἰς Ματθ. 4,15-16 ἀναφέρεται τό Ἡσ. 8,23-9,1) καί στήν συνέχεια ὅλη ἡ χριστιανική παράδοση βλέπουν στήν ἐδῶ προφητεία μας  τήν ἀγγελία τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ». – Ἡ παρθένος. Τό ἀντίστοιχο ἑβρ. «ἁλμά» σημαίνει ἀκριβῶς μία νέα ἄγαμη γυναίκα ἤ καί ἀκόμη καί μία προσφάτως ὑπανδρευμένη. Εἶναι τό θηλυκό τοῦ «ἕλεμ», ὁ ἄνδρας (Α´ Βασ. 17,56. 20,22)· ἡ λ. ἐμφανίζεται καί εἰς Γεν. 24,43. Ἐξ. 2,8. Ψαλμ. 67,25 καί ἀλλοῦ μέ τήν ἔννοια τῆς «νεάνιδος». Ἡ Μετάφραση ὅμως τῶν Ο´ ἀπέδωσε τήν ἑβραϊκή αὐτή ἔκφραση «ἁλμά» μέ τό «παρθένος» καί αὐτό πρέπει νά ὑποδηλώνει μία παλαιά ἰουδαϊκή παράδοση περί τῆς Μητέρας τοῦ Μεσσίου, πού θά καθιερωθεῖ ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο: Τό Ματθ. 1,23 βρίσκει στήν μετάφραση αὐτή τήν προφητεία περί τῆς παρθενικῆς συλλήψεως τοῦ Χριστοῦ. – Ἐμμανουήλ, «ὁ Θεός μαζί μας». Πρόκειται μᾶλλον γιά ἕνα τύπο λειτουργικῆς κραυγῆς. Μέ τό ὄνομα αὐτό δηλοῦται ἡ θεία φύση τοῦ Παιδίου, ἐνῶ τό ὅτι ὁ Μεσσίας ἔρχεται ὡς Παιδίο (στίχ. 16) αὐτό δηλώνει τήν ἀνθρώπινη φύση του. Ἡ ἔννοια τοῦ ὀνόματος τοῦ Παιδίου «ὁ Θεός εἶναι μαζί μας» εἶναι μία δεύτερη διαβεβαίωση (σύγκρ. μέ τήν πρώτη στίχ. 3-9) τοῦ Ἡσαΐου πρός τόν κατατρομαγμένο βασιλέα Ἄχαζ περί τῆς θείας βοηθείας. 7,15. Βούτυρον καί μέλι φάγεται. Ἡ ἔκφραση εὑρίσκεται ἀργότερα εἰς Β´ Ἐνώχ 8,5 στόν λόγο περί παραδείσου. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ὑπό τήν τροφή «βούτυρο καί μέλι» νοεῖται ἡ παραδείσια τροφή, ἡ ὁποία καί στούς Βαβυλωνίους καί στούς ἄλλους λαούς καί μάλιστα καί στούς Ἕλληνες παριστάνεται ὡς τροφή θεῶν καί ἡρώων. Θεωροῦνται ὅμως οἱ τροφές «βούτυρο καί μέλι» ἁπλές τροφές καί ὑπαινίσσονται γι᾽ αὐτό δύσκολα χρόνια. – Πρίν ἤ γνῶναι αὐτόν ἤ προελέσθαι… Ἡλικία ἠθικῆς διάκρισης. 7,16. Καί καταληφθήσεται ἡ γῆ… Ὅπως στήν προφητεία 7,7-9, ἔτσι καί ἐδῶ ἔχουμε μία ἀγγελία περί τῶν καταστροφῶν πού θά ἔλθουν στά βασίλεια τῆς Σαμάρειας καί τῆς Δαμασκοῦ, πράγμα πού ὑπόσχεται ὁ Θεός στό βασίλειο τοῦ Ἰούδα, πού τώρα ἀπειλεῖται. 7,17. Ὁ στίχ. μας ὑποδηλώνει μιά ἐποχή εὐημερίας καί δόξης, ὡς αὐτές πού γνώρισε ὁ Ἰσραήλ στίς βασιλεῖες τοῦ Δαυίδ καί τοῦ Σολομῶντος. Μέ αὐτή τήν ὅραση τῆς ἐλπίδος τελειώνει τό δεύτερο ἐπεισόδιο (7,10-17) τῆς προφητείας τοῦ Ἐμμανουήλ. – Γιά τό ποία σχέση ἔχει ὁ Ἐμμανουήλ πρός τούς στίχ. 15-17 βλ. τό μνημονευθέν βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ μας Π. Μπρατσιώτη στίς σελ. 122. 123.

Ἐπιδρομή κατά τῆς Ἰουδαίας (7,18-25)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

Ἡ περικοπή μας ἐδῶ εἶναι μιά προφητεία τοῦ Ἡσαΐου κατά τῆς Ἰουδαίας, προερχόμενη μᾶλλον ἀπό τά μετέπειτα χρόνια τῆς δράσεώς του. Ἡ προφητεία ὁμιλεῖ γιά τήν ἐρήμωση τῆς Ἰουδαίας ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν Ἀσσυρία, πού παριστάνονται ὡς ἐνοχλητικά ἔντομα, ὡς μύγες καί ὡς μέλισσες. Μέ μέλισσες πάντως περιγράφονται οἱ ἐνοχλητικώτεροι Ἀσσύριοι (στίχ. 18), αὐτοί μέ τούς ὁποίους, κατά τίς προηγούμενες περικοπές μας, ὁ Ἄχαζ ἤθελε – καί τό ἔκανε – νά συνάψει συμμαχία. Ἀκόμη οἱ Ἀσσύριοι παριστάνονται καί ὡς μεγάλο καί κοφτερό ξυράφι, μέ τό ὁποῖο θά «ξυρισθεῖ» (= θά ἐρημωθεῖ) ἡ Ἰουδαία (στίχ. 20). Τέλος ἡ χώρα παριστάνεται ὡς ἐρημωμένη ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν δύο αὐτῶν ἐνοχλητικῶν ἐντόμων καί ὡς γεμάτη ἀπό ἀγκάθια καί τριβόλους (στίχ. 23), ὥστε μόνο οἱ κυνηγοί θά μποροῦν νά τήν διέρχονται (στίχ. 24) καί τά ζῶα θά βόσκουν σ᾽ αὐτήν (στίχ. 25). Ὅσοι θά ἀπομείνουν στήν χώρα θά τρέφονται μέ τήν κοινή τροφή τῶν νομάδων, τό βούτυρο καί τό μέλι (στίχ. 22).

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς, τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

7,18Καί θά συμβεῖ ἐκείνη τήν ἡμέρα:

Ὁ Κύριος θά σφυρίξει στήν μύγα,

πού ὑπάρχει σέ κάποιο μέρος τοῦ ποταμοῦ τῆς Αἰγύπτου,α

καί στήν μέλισσα, πού εἶναι στήν χώρα τῶν Ἀσσυρίων.

19Καί θά ἔρθουν ὅλοι καί θά ἐγκατασταθοῦν

στίς φάραγγες τῆς χώρας

καί στίς τρῶγλες τῶν βράχων

καί στά σπήλαια καί σέ κάθε χαράδρα

καί σέ κάθε δένδρο.β

20Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά ξυρίσει ὁ Κύριος

μέ μεγάλο καί κοφτερόγ ξυράφι,

– πού βρίσκεται πέραν τοῦ ποταμοῦ τοῦ ἔθνους τῶν Ἀσσυρίων –

τήν κεφαλή καί τίς τρίχες τῶν ποδῶν

καί θά ἀφαιρέσει τόν πώγωνά σας.

21Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά συμβεῖ:

Θά τρέφει κάποιος (μόνο) μιά νεαρή ἀγελάδα

καί ἕνα ζεῦγος προβάτων·

22καί θά συμβεῖ, λόγω τῆς ἀφθονίας πού θά ἀποδώσουν,

νά τρώγουν γάλα, βούτυρο καί μέλι ὅσοι θά ἀπομείνουν στήν χώρα.

23Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά συμβεῖ:

Κάθε τόπος, στόν ὁποῖο θά ὑπάρχουν χίλια κλήματα

ἀξίας χιλίων σίκλων,

θά γεμίσει ἀπό ἀγκάθια καί τριβόλους.

24Μέ βέλη καί τόξα θά εἰσέρχονται ἐκεῖ,

γιατί ὅλη ἡ χώρα θά χερσωθεῖ καί θά γεμίσει ἀπό ἀγκάθια.

25 Καί κάθε βουνό καλλιεργήσιμο θά καλλιεργηθεῖ μέ ἄροτρο

καί δέν θά ὑπάρχει ἐκεῖ φόβος (λόγω τῆς ἀπουσίας τῶν ἐχθρῶν)·

ἀλλά καί αὐτά ἐπειδή θά γίνουν χέρσα καί θά γεμίσουν μέ ἀγκάθια,

θά εἶναι γιά βοσκή προβάτων καί γιά νά καταπατοῦνται ἀπό τά βόδια.

α. Τό τέλος τοῦ στίχου κατά τό Ἑβρ.: «Ἡ ὁποία (ὑπάρχει) στό τέλος τῶν ποταμῶν (βραχιόνων τοῦ Νείλου) στήν Αἴγυπτο».

β. «Βοσκότοποι» μεταφράζουν τήν ἀντίστοιχο ἑβραϊκή ἔκφραση ἤ «ποτίστρες»

γ. «Μισθωμένο», λέγει τό Ἑβρ.

δ. Μεταφράσαμε κατά λέξη τό κείμενο, ἀλλά δέν φαίνεται νά ἀποδίδεται νόημα σύμφωνο μέ τά συμφραζόμενα. Καλύτερο νόημα ἀποδίδεται μέ τήν μετάφραση:

Καί σ᾽ ὅλα τά βουνά τά καλλιεργημένα μέ ἄροτρο

δέν θά πατήσει κανείς ἐκεῖ·

γιατί θά φοβοῦνται ἀπό τούς τριβόλους καί τά ἀγκάθια·

θά γίνουν βοσκήματα προβάτων

καί καταπατήματα βοδιῶν.

(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)

7,18-25. Τέσσερες ἀπειλές διευρυνόμενες. Δέν πρόκειται στήν περικοπή μας γιά τόν Συροεφραιμικό πόλεμο, ἀλλά γιά τήν Αἴγυπτο καί τήν Ἀσσυρία. Δέν πρόκειται πιά γιά μιά εὐημερία, ἀλλά γιά μιά ἀπειλή ἐρήμωσης τῆς χώρας ἀπό τούς Ἀσσυρίους. Ἔχουμε πιθανόν μιά μεταγενέστερη προφητεία τῶν τελευταίων χρόνων δράσεως τοῦ Ἡσαΐου, πρίν ἀπό τήν ἐπέμβαση τοῦ Σενναχηρίμ. Πρέπει νά παρενεβλήθη ἐδῶ λόγῳ τῆς μνείας τοῦ γάλακτος καί τοῦ μέλιτος, στίχ. 22, πού μνημονεύθηκε στήν προηγουμένη ἀκριβῶς περικοπή, στίχ. 15. Ἀλλά ἐνῶ στόν στίχ. 15 εἶναι μία τροφή χάριτος, βλ. Ἐξ. 3,8.17. Δευτ. 6,3. 11,9 κ.ἄ., ὅμως στόν στίχ. 22 ἐδῶ πρόκειται περί μόνης τροφῆς μιᾶς ἐρημωμένης χώρας γιά μιά ποιμενική ζωή. Εἶναι διάφορος λοιπόν ἡ περικοπή μας ἀπό τήν προηγούμενη καί προέρχεται ἀπό περίοδο πού κυριαρχεῖ ἡ ἀπειλή τῶν Ἀσσυρίων. 7,20. Τῶν ποδῶν. Βλ. σχόλ. εἰς Ἐξ. 4,25. 7,22. Βούτυρον καί μέλι φάγεται πᾶς ὁ καταλειφθείς ἐπί τῆς γῆς. Ὁ στίχος φαίνεται νά σημαίνει ἤ ὅτι θά ἀπομείνουν τόσον ὀλίγοι μετά τό κτύπημα τῶν Ἀσσυρίων, ὥστε γιά τούς ὀλίγους αὐτούς θά εἶναι ἄφθονος ἡ ὑπάρχουσα τροφή, ἤ ὅτι ἀποτελεῖ μία προφητεία γιά ἐκείνους πού θά ἐπιζήσουν τῆς καταστροφῆς, ὅτι θά ἔχουν μόνον τήν τροφή τῶν νομάδων, ἀντί ἄλλων πλουσίων καί ποικίλων ἡδονικῶν ἐδεσμάτων, μέ τά ὁποῖα εἶχαν συνηθίσει. 7,23-25. 7,24. Μετά βέλους καί τοξεύματος. Ὁ ὁπλισμός αὐτός εἶναι ἀναγκαῖος λόγω τῆς αὐξήσεως τῶν θηρίων. 7,25. Τό νόημα τοῦ στίχου καί ὅλης τῆς περικοπῆς εἶναι ὅτι ἡ χώρα θά ἐρημωθεῖ καί αὐτό θά ὑποχρεώσει τούς ἐπιζήσαντες νά καταφύγουν στήν ποιμενική ζωή γιά τήν ἀπόκτηση τῶν στοιχειωδῶν. Οἱ Ἰουδαῖοι θά ἔπρεπε νά ἦταν πλούσιοι, ἀλλά γιά τήν ἀνυπακοή τους στά κηρύγματα τῶν προφητῶν ἡ χώρα τους κατήντησε «εἰς χέρσον καί εἰς ἄκανθαν» (στίχ. 23). Ὅμως μετά τήν παιδαγωγική τους τιμωρία ἡ χώρα τους θά γίνει πάλι καλό «βόσκημα προβάτου καί καταπάτημα βοός» (στίχ. 25β). – Ἄς παρατηρήσουμε ὅτι στίς δύο τελευταῖες προφητεῖες τῆς περικοπῆς μας (στίχ. 21-22. 23-25) γίνεται ὑπαινιγμός στό ἀγαπητό θέμα τοῦ προφήτου μας περί ὑπολοίπου: παρά τήν μέλλουσα νά συμβεῖ καταστροφή, θά ἐπιζήσει τό ἐκλεκτό ὑπόλοιπο.

Γόρτυνος Ιερεμίας: Πάντα «ἀντιπαπικός» καί ποτέ «φιλοπαπικός»!

Ἀγαπητοί μου

Συμπρεσβύτεροι ἀδελφοί,

1. Τώρα τό θέρος ἰδιαίτερα ἔρχονται στά ὡραῖα μας χωριά οἱ αἱρετικοί καί μάλιστα οἱ χιλιαστές, γιά νά σπείρουν τό δηλητήριο τῆς πλάνης τους. Σεῖς πρέπει νά εἶστε οἱ φρουροί τῆς ποίμνης σας καί νά τήν διαφυλάττετε ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς πίστης μας.

Στήν παροῦσα μου ἐγκύκλιο θέλω νά σᾶς γράψω κάτι πού τό θεωρῶ σοβαρό: Πρό ὀλίγων ἐτῶν, μετά ἀπό μία ἐπικίνδυνη ἐπίσκεψη τῶν χιλιαστῶν στά χωριά μας, κατά τήν ὁποία αὐτοί διένειμαν τήν Καινή Διαθήκη καί τά περιοδικά τους στούς χριστιανούς μας, σᾶς ἀπηύθυνα ἐγκύκλιό μου, στήν ὁποία σᾶς ἔγραφα νά συμβουλεύσετε τούς πιστούς νά παραδώσουν στό πῦρ ὅλη τήν προσφορά αὐτή τῶν ψευδομαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά.

Ναί, ἀλλά μεταξύ τῶν χιλιαστικῶν βιβλίων καί φυλλαδίων ἦταν καί ἡ Καινή Διαθήκη. Καί αὐτή λοιπόν νά καεῖ; Ἔτσι φαινόταν ἀπό τήν Ἐγκύκλιό μου ἐκείνη, γιατί ἔλεγα νά παραδοθοῦν εἰς τό πῦρ ὅλα ὅσα ἔδωσαν οἱ αἱρετικοί χιλιαστές στούς χριστιανούς μας.

Τό ἔγραφα ὅμως αὐτό, πατέρες μου, ἐπειδή ἐπρόκειτο περί τῶν χιλιαστῶν. Γιατί οἱ ψευδομάρτυρες αὐτοί τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἐδῶ καί χρόνια, ἔχουν ἐκδόσει δική τους Καινή Διαθήκη, μεταφρασμένη κατά τίς πλάνες τους καί παρουσιάζουν τό ἱερό κείμενο νά συμφωνεῖ ἀπόλυτα μέ τίς αἱρέσεις τους. Ἔτσι λοιπόν ἡ μεταφραση αὐτή τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀπό τούς ἀρχηγέτες τῶν χιλιαστῶν πραγματικά θέλει κάψιμο, γιατί μεταφέρει σ᾽ αὐτήν ὅλο τό αἱρετικό κατασκεύασμα τῆς πλάνης τοῦ χιλιασμοῦ.

2. Παλαιότερα ὅμως οἱ χιλιαστές χρησιμοποιοῦσαν γιά Ἁγία Γραφή τήν ἔκδοση τῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας. Ἡ ἔκδοση αὐτή, καί ἡ παλαιοτέρα καί ἡ νεωτέρα, ἔγινε ἀπό ὀρθοδόξους θεολόγους καί ἐπομένως τήν ἐμπιστευόμεθα. Βέβαια, οὐδεμία μετάφραση εἶναι ἀλάνθαστη, ἡ δέ Ἐκκλησία μας καί αὐτήν ἀκόμη τήν μετάφραση τῶν Ο΄ δέν τήν δέχεται ὡς θεόπνευστη, διότι δέν δύναται νά νοηθεῖ θεοπνευστία στήν μετάφραση. Οἱ μεταφράσεις λοιπόν τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐκδόσεως Βιβλικῆς Ἑταιρείας, ὡς πονηθεῖσες ὑπό Ὀρθοδόξων – καί αὐτή τοῦ πολυσεβάστου μου Διδασκάλου Β. Βέλλα – εἶναι ἀποδεκτές ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Ὅταν πρό ἐτῶν ὁ Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός μέ ἐρώτησε στόν Πανεπιστημιακό χῶρο νά τοῦ δώσω ὑπεύθυνη γνώμη περί τῶν μεταφράσεων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπήντησα γραπτῶς ὅτι ἡ πιστοτέρα μετάφραση τοῦ Ἑβραϊκοῦ κειμένου εἶναι ἡ μετάφραση τοῦ Ἀρχιμ. Νεοφύτου Βάμβα, ἐκδόσεως Βιβλικῆς Ἑταιρείας.

Ἄν λοιπόν οἱ ἐπισκέπτες τῶν χωρίων μας χιλιαστές ὡς Καινή Διαθήκη ἔδωσαν αὐτήν τῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας, τότε, Πατέρες μου, ἀποτελεῖ μεγάλη μου ἁμαρτία, διά τήν ὁποίαν αἰτοῦμαι συγγνώμην ἀπό τόν Κύριο, τό ὅτι διά τῆς Ἐγκυκλίου μου εἶπα νά καεῖ τό ἱερό κείμενο μεταφρασθέν ἐν ὀρθοδόξῳ πνεύματι. Εὐχαριστῶ δέ ἀδελφόν Ἀρχιερέα Πατέρα, διότι μοῦ ὑπέδειξε τήν ἁμαρτία μου αὐτήν. Ἀλλά ἔγραψα τήν ἐγκύκλιό μου ἐκείνη, διότι εἶχα καί ἔχω ὑπ᾽ ὄψιν μου ὅτι εἰδικά οἱ χιλιαστές διαδίδουν τήν ἰδική τους αἱρετική μετάφραση στίς ἐξορμήσεις τους.

3. Ἀλλά καί ὅταν αὐτοί (οἱ χιλιαστές) προσφέρουν ὡς Καινή Διαθήκη τήν μετάφραση τῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας, καί τότε ἀκόμη τήν παραμορφώνουν, καί ἐξωτερικῶς καί ἐσωτερικῶς, γιατί σέ πολλά σημεῖα τοῦ βιβλίου θέτουν τήν σφραγίδα τους, τήν διεύθυνση τῶν συνεδριάσεών τους, καί μαθαίνουν λοιπόν ἔτσι οἱ χριστιανοί μας τά «στέκια» τῶν χιλιαστικῶν συγκεντρώσεων ἀπό τήν παραμορφωμένη αὐτή Καινή Διαθήκη. Τό ἴδιο κάνουν καί ἄλλοι αἱρετικοί, προτεστάντες, εὐαγγελικοί κ.ἄ. Γι’ αὐτό, μέ τήν ἐγκύκλιό μου αὐτή, Πατέρες, παρακαλῶ νά λέγετε στούς χριστιανούς σας ὅτι ἄν οἱ αἱρετικοί τούς δίνουν περιοδικά τους καί τήν Καινή Διαθήκη (καί τῆς ἐκδόσεως Βιβλικῆς Ἑταιρείας), νά τά παραδίδουν ὅλα, καί τήν Καινή Διαθήκη, σέ σᾶς. Σεῖς τά μέν αἱρετικά περιοδικά νά τά καταστρέψετε, τήν Καινή Διαθήκη ὅμως ὄχι, ἀλλά καί δέν θά τήν δίδετε σέ κανένα, ἄν ἔχει τίς σφραγῖδες τῶν αἱρετικῶν. Ἄν δέν ἔχει τήν ὀνομασία καί τήν διεύθυνση τῶν αἱρετικῶν, νά τήν δίδετε. Σᾶς καθιστῶ ὑπευθύνους, ὅπως καί εἶστε, διά τό ποίμνιό Σας.

4. Τά κατηχητικά μας κηρύγματα πρό διετίας ἦταν ἰδιαίτερα δογματικά, γιά μαθητεία στήν ὀρθόδοξη πίστη μας, καί κατ᾽ ἀνάγκη ἀναφερόμεθα στόν παπισμό, ὁ ὁποῖος εἶναι αἵρεση, καί στόν οἰκουμενισμό, ὁ ὁποῖος εἶναι παναίρεση. Ἡ Μητρόπολή μας ἔχει καί νέους ἀνθρώπους καί σοβαρούς ἐπιστήμονες, ἔχει μορφωμένους κληρικούς, μοναχούς καί μοναχές μέ θεολογικά ἐνδιαφέροντα, τά ὁποῖα μοῦ τά ἐκδηλώνουν μέ ἐρωτήματά τους. Ἔτσι ἐγώ ὑποχρεοῦμαι νά φροντίζω γιά τήν διδασκαλία τῶν δογμάτων τῆς πίστης μας ἀντιτιθεμένη πρός τήν αἵρεση. Αὐτά τά γράφω γιά κάποιον δικό μας λαϊκό, πού εἶπε σέ κάποιον Ἀρχιερέα γιά μένα, «ἀμάν αὐτός ὁ δεσπότης μέ τό κήρυγμά του ὅλο κατά τοῦ πάπα». Αὐτός βέβαια θά πεῖ τό ἴδιο γιά μένα καί γιά τόν λόγο μου ὅλο γιά τόν Ἡσαΐα καί ὅλο γιά Παράκληση στήν Παναγία καί ὅλο γιά νηστεῖες. Σ᾽ αὐτόν λοιπόν τόν λαϊκό ἀπαντῶ ὅτι προτιμῶ χίλιες φορές νά μέ λέγουν «ἀντιπαπικό», ἐπειδή ἐπιτίθεμαι συχνά κατά τῆς αἵρεσης τοῦ παπισμοῦ, παρά, ὅπως τόν  Ἀρχιερέα, στόν ὁποῖον μέ ἀνέφερε, πού δέν ὁμιλεῖ καθόλου κατά τοῦ πάπα, ἀλλ᾽ ἀντίθετα προσπελάζει τούς παπικούς, καί τό ποίμνιό του τόν ἀποκαλεῖ γι᾽ αὐτό «φιλοπαπικό».

Χριστέ καί Παναγία μου, πάντα «ἀντιπαπικός» καί ποτέ «φιλοπαπικός»! Ἡ διάπυρη ὅμως εὐχή καί προσευχή μας, Πατέρες μου, εἶναι ὁ πάπας καί ὅλοι οἱ παπικοί νά μετανοήσουν γιά τίς πλᾶνες τους καί νά ἐπανέλθουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀπό τήν ὁποία ἀπεκόπησαν, γιά νά ἑορτάσει ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί νά κατακαοῦν οἱ δαίμονες, πού πέτυχαν νά ἀποσπάσουν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας τούς παλαιούς αὐτούς ἀδελφούς μας καί νά τούς ρίψουν στήν πλάνη. Σ᾽ αὐτό ἀκριβῶς ἀποβλέπουν οἱ διάλογοι τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τούς Καθολικούς καί τούς ἄλλους αἱρετικούς.

5. Θά παρατηρήσατε ὅμως Πατέρες, ὅτι ἐδῶ καί καιρό, τά κηρύγματα πού λαμβάνετε εἶναι ἁπλούστερα καί ἀναφέρονται περισσότερο στήν πρακτική πνευματική ζωή. Θά συνεχίσουμε τό εἶδος αὐτό τῶν κηρυγμάτων μας, χωρίς βέβαια νά παραλείπουμε τό δόγμα, γιατί σ᾽ αὐτό στηρίζεται ἡ πράξη. Γι’ αὐτό καί ἐλέγχουμε τό «Φιλιόκβε» τῶν Καθολικῶν, γιατί μᾶς δείχνει ἄλλο Τριαδικό Θεό καί μᾶς κατευθύνει σέ ἄλλο δρόμο πνευματικῆς ζωῆς, καί ὄχι στό δρόμο τῶν ἁγίων Πατέρων μας, πού πάει πρός τήν ἁγιότητα.

 Εὔχεσθε ὑπέρ ἐμοῦ. Καλή Παναγιά!

Μέ ἀγάπη Χριστοῦ καί πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Δεν μας επιτρέπεται να λιποψυχήσουμε».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

1. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτά τά χρόνια καί αὐτές τίς ἡμέρες ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα βρίσκεται σέ δύσκολη κατάσταση καί ἐμεῖς τά παιδιά της εἴμαστε ταραγμένοι καί ἐναγώνιοι γι᾽ αὐτό. Ἀλλά, προσοχή! Δέν μᾶς ἐπιτρέπεται οὔτε σάν Ἕλληνες, οὔτε περισσότερο σάν χριστιανοί πού εἴμαστε, δέν μᾶς ἐπιτρέπεται, λέγω, νά χάνουμε τό ψυχικό μας κουράγιο καί τήν εἰρήνη μας καί νά βουλιάζουμε. Ἡ ἱστορία τῆς ἔνδοξης πατρίδας μας λέγει ὅτι στόν διάβα τῶν αἰώνων περάσαμε πολλές δυσκολίες καί πολλές φουρτοῦνες, ἀλλά δέν χαθήκαμε. Ἐμεῖς περάσαμε τουρκιά καί πικρή σκλαβιά. Κατεβήκαμε πραγματικά στόν τάφο, ἀλλά ἀναστηθήκαμε. Θά ἀπογοητευτοῦμε λοιπόν τώρα; Ὄχι! Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, τό βλέπουμε ὅτι ἔχουμε δυνατά πνευματικά ἀποθέματα μέσα μας, πού πάντα, σέ δύσκολους καιρούς, τά χρησιμοποιοῦμε καί στεκόμαστε στά πόδια μας. Οὔτε καί τώρα λοιπόν μᾶς ἐπιτρέπεται νά λιποψυχήσουμε καί νά παραλύσουν οἱ ψυχικές μας δυνάμεις. Εἶναι ἀνάρμοστο αὐτό γιά τόν Ἕλληνα καί γιά τόν Χριστιανό, πού πιστεύει σέ σταυρωμένο καί ἀναστημένο Ἀρχηγό του.

Μή χάνουμε λοιπόν, ἀδέλφια, τό κουράγιο μας. Μή χάνουμε τήν ψυχική μας εἰρήνη καί ἠρεμία. Ὁ καθένας μας ἄς κάνει τόν σταυρό του, ἄς κάνει τήν προσευχή του στήν Παναγιά, καί ἄς σκεφτεῖ ἤρεμα καί λογικά τί πρέπει νά κάνει, τί πρέπει νά ψηφίσει γιά τό καλό τοῦ τόπου μας.

2. Τό ἀκόμη ὅμως χειρότερο, πού δέν μᾶς ἐπιτρέπεται καθόλου, εἶναι οἱ μεταξύ μας διαφωνίες καί διαπληκτισμοί γιά τό τί ὁ καθένας πρέπει νά ψηφίσει καί νά προτιμήσει. Καθόλου ἐπιτρεπτό καί αὐτό, ἀδέλφια μου. Ὁ καθένας μας εἶναι λογικό πρόσωπο, εἶναι σεβαστή προσωπικότητα μέ κρίση καί ἐλευθερία. Ἑπομένως, ὁ ἕνας πρέπει νά σέβεται τήν προτίμηση τοῦ ἄλλου καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἐπιβάλει ἐτσιθελικά στόν ἄλλο νά ταυτιστεῖ μέ τό δικό του ἐγώ. Αὐτό δέν λέγεται ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποία σέβεται καί Αὐτός ὁ Θεός. Ἄς προσέξουμε, γιατί, ἄν τρωγόμαστε μεταξύ μας, δέν μᾶς ἀξίζει νά χαροῦμε ὄμορφη καί γλυκειά πατρίδα. Ὅπως τό εἶπε καί ὁ ποιητής μας, «ἐάν μισοῦνται ἀνάμεσά τους δέν τούς πρέπει ἐλευτεριά»! Ὁ καθένας μέ τήν δική του ψῆφο, σάν ἐλεύθερος ἄνθρωπος, ἀποβλέπει, ὅπως τό νομίζει αὐτός, γιά τό καλό τῆς πατρίδας. Ὅλοι λοιπόν ξεκινᾶμε ἀπό τό ἴδιο κίνητρο, ἀπό τήν ἀγάπη στήν πατρίδα μας. Καί ὅλοι ἀποβλέπουμε στόν ἴδιο σκοπό, στό καλό τῆς πατρίδας μας. Καί ἀφοῦ λοιπόν ὅλοι μας ἀγαπᾶμε τήν πατρίδα καί ὅλοι μας, ἀπό τήν δική του πλευρά ὁ καθένας, ἀποβλέπουμε στήν δόξα της, δέν ἐπιτρέπονται οἱ μεταξύ μας διαπληκτισμοί καί φαγωμάρες.

Ὡς Ἐπίσκοπός Σας, ἀγαπητοί μου Γορτύνιοι καί Μεγαλοπολῖτες ἀδελφοί, θέλω νά ἔχω τήν χαρά ὅτι, πρῶτον μέν, δέν εἶστε ἀδιάφοροι γιά τήν τωρινή δυσκολία τῆς πατρίδος μας, δεύτερον δέ, θέλω νά σᾶς βλέπω ὁμονοοῦντας καί ὁμόψυχους, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε ὅλοι μαζί δυναμικά τήν κρίση. Γιά μένα τήν ἀναπαυτική λύση στήν κρίση πού διερχόμαστε τήν ἔδωσε μιά Γορτύνια γιαγιά, πού μοῦ εἶπε: «Ἡ Παναγία πού ἐπέτρεψε νά φτάσουμε μέχρις ἐδῶ, Αὐτή θά βρεῖ τόν τρόπο νά μᾶς βγάλει ἀπό δῶ»! Δέν θά μᾶς ἀφήσει, ἀδέλφια μου, ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία νά χαθοῦμε, ὄχι, δέν θά μᾶς ἀφήσει! Μόνο, πού ἄς πάρουμε τήν ἀπόφαση νά ζήσουμε πιά σωστά, ὅπως πρέπει σέ χριστιανούς βαπτισμένους στήν ἅγια Κολυμπήθρα καί σέ Ἕλληνες, πού ἔχουν τόσο ἔνδοξη ἱστορία.

Αὐτήν τήν περίοδο ἑρμηνεύω τόν προφήτη Ἡσαΐα καί εἶμαι στό 21ο κεφάλαιο. Ἐκεῖ διαβάζω γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ ὅτι εὑρίσκεται σέ μεγάλο κίνδυνο, ἀλλά ὁ Θεός τόν παρηγορεῖ καί τοῦ λέγει: «Ἁλώνισμά μου, σιτάρι τοῦ ἁλωνιοῦ μου» (στίχ. 10)! Τόν γλυκό αὐτόν λόγο τοῦ Θεοῦ μοῦ ταιριάζει νά τόν πῶ γιά τήν πατρίδα μου τήν Ἑλλάδα. Εἶναι καλό καί ἐκλεκτό σιτάρι ἡ Ἑλλάδα. Εἶναι «σιτάρι τοῦ ἁλωνιοῦ», πού τό ἀλέθει ὁ Θεός μέ προορισμό νά τραφεῖ ὅλος ὁ κόσμος! Καί παρακάτω, ἀδελφοί, στό ἴδιο κεφάλαιο τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, διάβασα γιά ἄλλο ἔθνος, πού κινδύνευε καί αὐτό, καί ζήτησε ἀπό τόν προφήτη νά τοῦ πεῖ ποιό θά εἶναι τό μέλλον του. Καί ὁ προφήτης ἀπήντησε αἰνιγματικά. Εἶπε: «Ἔρχεται πρωί, ἀλλ᾽ ἐπίσης καί νύκτα» (στίχ. 12)! Τά λόγια αὐτά τοῦ προφήτου σημαίνουν ὅτι στήν κρίση τοῦ ἔθνους ἐκείνου «θά ἔρθει πρωί», θά ἔρθει δηλαδή ἀναψυχή καί λύση τῆς κρίσης. Ἀλλά τούς προειδοποιεῖ ὁ προφήτης ὅτι, ἄν δέν μετανοήσουν, θά ἔλθει πάλι «νύχτα», θά ἔλθει δηλαδή κάποια ἄλλη νέα κρίση. Γι᾽ αὐτό καί τούς λέγει: «Ἀλλ᾽ ἐπίσης καί νύκτα».

Προσωπικά, ἀδέλφια μου, ἐπειδή γνωρίζω ὅτι πολλοί προσεύχονται γιά τήν ἀγαπημένη μας πατρίδα, τήν γλυκειά μας Ἑλλάδα, «θά ἔρθει πρωί» στήν παρούσα κρίση. Θά γλυκοχαράξει! Ἄς προσέξουμε ὅμως, γιατί ὁ Ἡσαΐας ἀπειλεῖ στήν παραπάνω του προφητεία, «ἀλλ᾽ ἐπίσης καί νύκτα», ἄν δέν μετανοήσουμε.

Ὦ Παναγία Δέσποινα, Ὑπέρμαχε Στρατηγέ μας, βάλε τό παντοδύναμό Σου Χέρι καί σῶσε τήν πατρίδα μας Ἑλλάδα, πού Σέ ἀγαπάει πολύ καί σοῦ ἔκτισε τόσες Ἐκκλησιές καί Μοναστήρια στήν Χάρη Σου.

 Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας

Ομιλία Μητροπολίτη Γόρτυνος κ.κ Ιερεμία κατά την Κυριακή της Σταυροπροσκ...

Έκτακτο Παράρτημα Γόρτυνος Ιερεμίας Εύχομαι να μη γίνει πόλεμος Ελλάδα...

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΙΕΡΕΜΙΑ ΦΟΥΝΤΑ ΙΑΝ10 1/5.mpg

Γεροντας Ιερεμιας Εκκλησιαστικη Ιστορια Α 3/4

Άγιος Γόρτυνος: Οι Τούρκοι είναι εχθροί μας και τύραννοι

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας: Να μη γίνει σκουπιδότοπος στη Μεγαλόπολη

Με επιστολή του ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας αντιδρά και διαφωνεί με το να γίνει σκουπιδότοπος σε περιοχή κοντά στην περιοχή της Μεγαλόπολης.
Η επιστολή αναφέρει:
Ἡ πόλη τῆς Μεγαλοπόλεως καί τῶν περιχώρων της εἶναι ἀνήσυχη μέ τό ἀκουόμενο ὅτι πλησίον αὐτῆς θά γίνει σκουπιδότοπος, πρᾶγμα τό ὁποῖο θά ἐπιβαρύνει ἀκόμη περισσότερο τήν ἀτμόσφαιρά της. Ὁ Ἐπίσκοπος καί ὅλος ὁ Κλῆρος τῆς ἐπαρχίας Μεγαλοπόλως συμμετέχει ἐγκάρδια στήν ἀγωνία αὐτή τοῦ λαοῦ καί εἶναι ἕτοιμος σέ πᾶσα θυσία καί διαμαρτυρία πού θά τοῦ ζητήσει, γιά τήν ἀποτροπή τοῦ κακοῦ αὐτοῦ, τό ὁποῖο, ἄν συμβεῖ, θά βλάψει πολύ ὄχι μόνο τήν ὑγεία τῶν κατοίκων γενικά, ἀλλά καί τήν πρόοδο τῆς σπουδαζούσης νεολαίας μας. Διότι μέ θολωμένη ἀπό τά σκουπίδια τήν ἀτμόσφαιρα, ἐκτός τῶν ἄλλων, θά ἀμβλυνθεῖ καί ὁ νοῦς τῶν παιδιῶν μας καί δέν θά ἔχουν τήν διαύγειά τους γιά τήν σπουδή τῶν μαθημάτων τους.
Μέ ἀγάπη καί εὐχή γιά τήν ἀποτροπή τοιούτου κακοῦ στήν πόλη μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
καί ὅλος ὁ Κλῆρος τῆς ἐπαρχίας

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας, Για την προσευχή

           ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ                                                 

Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, Κυριακή 25 Μαΐου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Ἀδελφοί μου χριστιανοί! Γιά νά νοιώθουμε ὄμορφα καί γιά νά ἔχει νόημα ἡ ζωή μας πρέπει νά βροῦμε τόν Θεό. ῎Εχουμε γίνει γιά τόν Θεό, ὅπως τό ψάρι ἔγινε γιά τό νερό. Καί ὅπως τό ψάρι σπαρταράει ἔξω ἀπό τό νερό, ἔτσι καί ἡμεῖς «σπαρταρᾶμε», ἀγχωνόμαστε μακρυά ἀπό τόν Θεό. Ἐπιθυμῶ, ἀγαπητοί μου, νά ἔχετε κοινωνία, συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Καί τήν ἐπικοινωνία αὐτή θά τήν πετύχετε μέ τήν προσευχή. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεσθε. Ἡ ἀνώτερη καί ἡ γλυκύτερη ἔκφραση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὅταν μιλάει μέ τόν Θεό του, τόν Δημιουργό του καί τόν Σωτήρα του.

2. Ὅταν, ἀγαπητοί μου, λέγω νά προσεύχεστε, ἐννοῶ νά ἀφήνετε τήν καρδιά σας νά μιλάει μέ τόν Θεό. Νά Τοῦ μιλᾶτε σάν τό πιό ἀγαπητό σας καί οἰκεῖο καί δικό σας πρόσωπο. Νά τοῦ τά λέτε ὅλα. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, γιά τόν ὁποῖον σᾶς ἔχω μιλήσει ἄλλοτε, μᾶς λέγει ὅτι πρέπει νά μιλᾶμε στόν Θεό, ὅπως ἕνα μικρό παιδάκι μιλάει στόν μπαμπᾶ του. Καί τό μικρό παιδάκι λέει στόν μπαμπᾶ του ἐλεύθερα ὅ,τι θέλει. Τοῦ λέει ὅτι θέλει καραμέλες· καί τό λέει μάλιστα αὐτό ἀπαιτητικά. Ἔτσι καί ἐμεῖς ἐλεύθερα καί ἐμπιστευτικά νά μιλᾶμε στόν Θεό μας.

3. Ὅμως, ἄν καί ὁποιαδήποτε ὥρα μποροῦμε νά προσευχόμαστε καί μποροῦμε νά λέμε στήν προσευχή μας ὅ,τι θέλουμε, ὅ,τι ἔχει ἡ καρδιά μας, ὅμως ὑπάρχουν κάποιες ὁρισμένες ὧρες καί στιγμές πού δέν πρέπει νά παραλείπουμε νά προσευχόμαστε· καί ἡ Ἐκκλησία μας καθόρισε εἰδικές προσευχές πού πρέπει νά λέγουμε. Ναί, πρέπει νά προσευχόμαστε ἐκκλησιαστικά: Νά προσευχόμαστε δηλαδή καί τίς ὧρες πού καθόρισε ἡ Ἐκκλησία νά προσευχόμαστε καί νά μήν παραλείπουμε τίς προσευχές μέ τίς ὁποῖες Αὐτή, ἡ Μάνα μας Ἐκκλησία, μᾶς παρέδωσε νά λέγουμε. Αὐτό βέβαια νά τό κάνετε ὅσο μπορεῖ ὁ καθένας· ὅσο μπορεῖ, ξαναλέγω, ἀνάλογα μέ τήν ἐργασία του, μέ τήν ὑγεία του καί μέ τήν διάθεση πού ἔχει. Ἡ προσευχή πρέπει νά ἀρχίζει εὐχάριστα καί νά τελειώνει εὐχάριστα. Ποτέ πίεση στήν προσευχή· γιατί ἄν μᾶς εἶναι πιεστική καί ἀναγκαστική, δέν μᾶς φέρνει χαρά καί γλυκασμό, ἀλλά μᾶς φέρνει ἄγχος καί ταραχή καί αὐτό ἔπειτα μᾶς δημιουργεῖ ἐνοχές. Εἶναι φρικτό αὐτό τό αἴσθημα.

4. Γιά νά πῶ τά βασικά, κατά πρῶτον, χριστιανοί μου, πρέπει νά κάνουμε τήν πρωινή μας προσευχή. Εἶναι πολύ φυσικό αὐτό: Πέρασε μία νύκτα καί ξημέρωσε μιά καινούργια μέρα. Ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Θεό γι᾽ αὐτό καί ἄς Τόν παρακαλέσουμε γιά τήν νέα μέρα πού μᾶς ἔδωσε. Ἄς λέμε αὐτά τά ἁπλᾶ λογάκια: «Παναγία μου, Σ᾽ εὐχαριαστῶ γιά τήν καινούργια μέρα πού μοῦ ἔδωσες. Εὐλόγησέ την νά εἶναι εἰρηνική καί ἀναμάρτητη. Νά μήν κάνω κακό καί νά μήν πάθω κακό. Εὐλόγησε τούς ἀνθρώπους μέ τούς ὁποίους θά συναντηθῶ καί θά συνομιλήσω σήμερα· νά μήν τούς σκανδαλίσω καί νά μήν τούς πικράνω». Εἶναι ὡραία αὐτή ἡ ἁπλῆ καί σύντομη προσευχή γιά μιά καλή ἀρχή τῆς ἡμέρας. Ὅμως, στήν πρωϊνή μας προσευχή πρέπει νά λέμε καί τό «Πάτερ ἡμῶν...». Τό εἶπαν «Κυριακή προσευχή» τό «Πάτερ ἡμῶν», ἐπειδή μᾶς τήν παρέδωσε ὁ Κύριος τήν προσευχή αὐτή. Καί ἀφοῦ μᾶς τήν παρέδωσε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός πρέπει ὁπωσδήποτε νά τήν λέγουμε. Νά τήν λέγουμε κάθε μέρα καί πολλές φορές τήν ἡμέρα. Ἀκόμη ἀπό τήν πρωϊνή μας αὐτή προσευχή καί ἀπό κάθε μας ἄλλη προσευχή δέν πρέπει ποτέ νά ἀπουσιάζει ἡ Παναγία. Γιατί ὅπως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πέρασε ἀπό τήν Παναγία γιά νά ἔρθει ἀνάμεσά μας, ἔτσι καί καί ἡ προσευχή μας πρέπει νά περνάει ἀπό τήν Παναγία γιά νά πάει στόν Θεό. Μιά σύντομη καί ὡραία προσ­ευχή στήν Παναγία, ἡ πιό καλή ἀπ᾽ ὅλες, εἶναι τό «Θεοτόκε Παρθένε...». Νά τό λέμε ὅλοι αὐτό στήν πρωϊνή προσευχή μας, ἀλλά καί ἄλλες ὧρες τῆς ἡμέρας. Ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία ὡς πρωϊνή προσευχή ἔχει συνθέσει ὁλόκληρη Ἀκολουθία, πού τήν λέμε Ὄρθρο. Ὅσοι ἔχετε τόν χρόνο, ὅσοι ἔχετε τήν διάθεση, πέστε ἀπό τήν Ἀκολουθία αὐτή τόν Ἑξάψαλμο, τήν «Τιμιωτέρα...» καί τήν Δοξολογία.

5. Τά ἴδια θά πῶ καί γιά τό ἀπόγευμα πού ἔχουμε τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Σᾶς συνιστῶ, χριστιανοί μου, κάθε βράδυ, στίς 6 περίπου, νά λέτε ἀπό τήν Σύνοψή σας τό «Φῶς ἱλαρόν....» καί τό «Καταξίωσον Κύριε ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ταύτῃ...». Δέν εἶναι πάνω ἀπό δύο ἤ τό πολύ τρία λεπτά τό νά πεῖτε τίς προσευχές αὐτές. Κάνετε ὅμως ἕνα μικρό Ἑσπερινό μέ τίς δυό αὐτές προσευχές, πού καθόρισε ἡ Ἐκκλησία νά λέμε, τήν ἀπογευματινή ὥρα.

6. Προτοῦ νά κοιμηθοῦμε τό βράδυ πάλι πρέπει νά κάνουμε τήν προσευχή μας. Ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Θεό μέ τήν προσευχή μας αὐτή γιά τήν ἡμέρα πού πέρασε καί ἄς Τόν παρακαλέσουμε γιά τήν νύχτα πού μᾶς ἔρχεται, γιά νά μή μᾶς συμβεῖ κανένα κακό, σωματικό ἤ πνεματικό κακό. Ἡ προσευχή πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας γιά τήν ὥρα αὐτή λέγεται Ἀπόδειπνο. Λέγεται ἔτσι, γιατί γίνεται μετά τό δεῖπνο, μετά δηλαδή τό βραδυνό φαγητό. Ἄν ἔχετε χρόνο καί διάθεση, χριστιανοί μου, νά λέτε τήν Ἀκολουθία αὐτή. Κι ἄν δέν μπορεῖτε νά τήν πεῖτε ὅλη, πέστε μόνο τήν προσευχή στήν Παναγία μας, τό «Ἄσπιλε, ἀμόλυντε..» καί τήν προσευχή στόν Χριστό μας, τό «Καί δός ἡμῖν, Δέσποτα...». Ὅ,τι μπορεῖτε, κάνετε, χριστιανοί μου, ὅ,τι μπορεῖτε· ἔστω καί λίγο, ἀρκεῖ ὅμως αὐτό νά βγαίνει ἀπό τήν καρδιά. Πάντως, ἄς μήν ξεγελᾶμε τόν ἑαυτό μας μέ τό νά κάνουμε ὡς προσευχή μόνο τόν Σταυρό μας καί τίποτε ἄλλο. Προσευχή σημαίνει νά μιλᾶμε στόν Θεό, νά Τοῦ λέμε λόγια καρδιακά καί ἐπίμονα καί νά νοιώθουμε μέσα μας τήν γλύκα τῆς ὁμιλίας μας αὐτῆς στόν Θεό.

7. Ὑπάρχει μιά ὡραία προσευχή, χριστιανοί μου, πού παρακαλῶ νά τήν ἀγαπήσετε. Εἶναι οἱ Χαιρετισμοί στήν Παναγία. Ἐκεῖνο τό «Χαῖρε», πού εἶπε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ στήν Παναγία μας, τό πῆρε ἡ Ἐκκλησία μας καί τό ἔκανε ὁλόκληρη Ἀκολουθία. Σᾶς παρακαλῶ νά λέτε τούς «Χαιρετισμούς» κάθε μέρα καί θά λάβετε πολλή εὐλογία ἀπό τήν Κυρία Θεοτόκο γι᾽ αὐτό. Λέγοντας τούς «Χαιρετισμούς» εἶναι σάν νά γίνεστε σεῖς ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ καί ἐπαναλαμβάνετε στήν Παρθένο Μαρία τόν χαιρετισμό πού εἶπε ἐκεῖνος σ᾽ Αὐτήν. Κάνετε λίγο ἀπό τούς «Χαιρετισμούς» τήν μία ἡμέρα, ὅσο μπορεῖτε, τρία ἤ πέντε λεπτά μόνο, καί τήν ἄλλη ἡμέρα συνεχίστε ἀπό ἐκεῖ πού σταματήσατε τήν προηγούμενη μέρα. Μήν παραλείπετε ἀκόμη νά λέτε καί τήν προσευχή πού μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, τήν προσευχή πού ἔχει πέντε λόγια. Εἶναι τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Τήν προσευχή αὐτή μποροῦμε νά τήν λέμε ἀπό μέσα μας (νοερά) καί περπατώντας στόν δρόμο καί ἀσχολούμενοι μέ κάτι πρόχειρο ἤ καί ξαπλωμένοι στό κρεββάτι.

8. Χριστιανοί μου, καί κάτι, τώρα στό τέλος, πολύ σοβαρό σχετικά μέ τήν προσευχή: Γιά νά εἰσακουστεῖ ἡ προσευχή μας ἀπό τόν Θεό, πρέπει ἡ καρδιά μας νά μήν ἔχει μῖσος μέ κάποιον. Γι᾽ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά συγχωροῦμε αὐτούς πού μᾶς ἔκαναν κακό. Δεῖγμα δέ ὅτι πραγματικά τούς ἔχουμε συγχωρήσει εἶναι τό νά προσευχόμαστε γι᾽ αὐτούς. Ἄς λέμε δηλαδή στήν προσευχή μας: «Χριστέ μου, συγχωρῶ τούς ἐχθρούς μου, συγχώρεσε καί Σύ τά ἁμαρτήματά μου. Φώτισε αὐτούς πού μέ ἐχθρεύονται, συγχώρεσέ τους καί ἕνωσέ μας ὅλους μέ ἀγάπη στήν Βασιλεία Σου τήν ἐπουράνιο»!

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Τό ἔνδοξο ἔθνος μας ξέπεσε στά χρόνια μας, γιατί φύγαμε ἀπό τόν Θεό τῶν Πατέρων μας»

Ἤρεμος καί γαλήνιος φαινόταν ὁ Δεσπότης μας σήμερα, τήν δεύτερη μέρα τῶν Χριστουγέννων τό πρωί στήν Θεία Λειτουργία, στό χωριό Παλιομοίρι τῆς Μεγαλοπόλεως, ὅπου εἶχε μεταβεῖ γιά τήν τέλεση Μνημοσύνου μέ τήν Θεία Λειτουργία.

Ὁμοίως ἤρεμος ἦταν καί στό θεῖο του κήρυγμα καί παρήγορος πρός τήν θλιμμένη οἰκογένεια. Ὁ ναός ἦταν κατάμεστος ἀπό τό ἐκκλησίασμα.

Στό τέλος τοῦ κηρύγματός του ὁ δεσπότης, συνεδύασε τό θέμα του μέ τήν «μεγάλη ἁμαρτία», ὅπως εἶπε, πού συνέβηκε στήν πατρίδα μας, τό νά γίνει νόμος ἡ ἀκολασία καί ἐπιτέθηκε δριμύτατα – πάει τώρα τό ἤρεμο πρῶτα ὕφος του – ἐναντίον ἐκείνων πού ψήφισαν ἕνα τέτοιο «αἶσχος νόμο», ὅπως τόν ἀποκάλεσε.

Ἰδιαίτερα ὅμως ὁ Μητροπολίτης μας ἦταν θυμωμένος καί ἀπότομος στήν ἐπίθεσή του ἐναντίον τῶν βουλευτῶν τῆς ἐπαρχίας μας, οἱ ὁποῖοι ψήφισαν τόν «ἐλεεινό νόμο», ὅπως τόν εἶπε.

Στήν ἐπίθεσή του αὐτή ἐναντίον τους ὁ Μητροπολίτης τούς εἶπε τήν φράση «ντροπή τους», καί μάλιστα τήν εἶπε δυό καί τρεῖς φορές.

Προέτρεψε δέ τούς χριστιανούς νά μεταφέρουν στούς βουλευτές αὐτούς τήν θλίψη του γιά τήν πράξη τους καί τόν χαρακτηρισμό του ὡς «ντροπή τους». Καί μάλιστα εἶπε, θά χαρεῖ νά τοῦ κάνουν μήνυση γιά τήν φράση του αὐτή καί «ἐλᾶτε, χριστιανοί μου – μᾶς εἶπε – στό δικαστήριο, γιά νά ἀκούσετε τί θά τούς πῶ».

Δέν μποροῦμε νά θυμηθοῦμε ὅλα τά πολλά πού εἶπε ὁ δεσπότης κατάπικρος γιά τόν νόμο πού ψηφίστηκε. Θυμόμαστε μόνο ὅτι ἀναφέρθηκε μέ πόνο λέγοντας, ποῦ κατήντησε ἡ ἔνδοξη πατρίδα μας, πού τιμοῦσε τήν παρθενία καί ἔκανε Παρθενώνα, ποῦ κατήντησε στά χρόνια μας, ὥστε οἱ ἄρχοντές της νά ψηφίζουν τήν ἀκολασία ὡς νόμο.

«Καί μή με ἀφήνετε – εἶπε – χριστιανοί μου, μή μέ ἀφήνετε νά ἀγωνίζομαι μόνος μου. Δέν εἶναι δική μου ἡ πίστη καί ἡ πατρίδα. Εἶναι καί δική σας πίστη ἡ Ὀρθοδοξία καί δική σας πατρίδα ἡ Ἑλλάδα μας. Τό ἔνδοξο ἔθνος μας, τό χιλιοξακουσμένο – συνέχιζε νά λέει –, ξέπεσε στά χρόνια μας, γιατί φύγαμε - φύγαμε ἀπό τόν Θεό τῶν Πατέρων μας. Πάει – εἶπε στό τέλος ὁ Δεσπότης – θά μᾶς πάρει ὁ Θεός τή Χάρη του, ἀφοῦ ποδοπατοῦμε τόν νόμο του καί ψηφίζουμε γιά νόμο τίς βρωμιές».

Εἶπε καί ἄλλα, πού δέν μποροῦμε νά τά θυμηθοῦμε. Ὅλοι στό ἐκκλησίασμα, ὅπως φαίνονταν ἀπό τά πρόσωπά τους, ἐνθουσιάστηκαν ἀπό τό ξέσπασμα αὐτό τοῦ δεσπότου Ἰερεμία καί ἰδιαίτερα κεντριστήκαμε ἀπό αὐτό πού μᾶς εἶπε, νά μήν τόν ἀφήνουμε μόνον νά ἀγωνίζεται, ἀλλά νά εἴμαστε καί ἐμεῖς ὅλοι συναγωνιστές στόν ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν πίστη καί τά ἁγνά ἤθη στήν πατρίδα μας.

Ἦταν καί Ἀθηναῖοι στό ἐκκλησίασμα καί μερικοί παρέμειναν στό τέλος γιά νά συγχαροῦν ἰδιαίτερα τόν Μητροπολίτη.

Οἱ ἐπιτόπιοι κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἐνθουσιάστηκαν ἰδιαίτερα καί μᾶλλον θά ἐκδηλώθηκαν ἀργότερα δυναμικά οἱ ἀντιδράσεις τους.

«Πάω τώρα ἀμέσως, τώρα, τώρα, πάω νά πάρω τηλέφωνο στό βουλευτή», εἶπε μιά ἁπλῆ γυναῖκα. 

Πάντως γενικά ὅλοι χαρήκαμε ἀπό τό ἐλεγκτικό αὐτό κήρυγμα τοῦ δεσπότη μας καί ἔτσι τόν θέλουμε νά εἶναι.

Νά εἶναι ἀγωνιστής καί νά θερμαίνει καί τήν δική μας καρδιά γιά τόν Θεό καί τήν Πατρίδα.

Καί ὄχι, δέν θά τόν ἀφήσουμε νά ἀγωνίζεται μόνος του, γιατί καί ἐμεῖς πιστεύουμε αὐτό πού μας ἄφησαν σάν προῖκα οἱ γιαγιάδες μας καί ἐμεῖς ἀγαπᾶμε τήν πατρίδα μας, πού τήν τραγουδᾶμε στά τραγούδια μας χορεύοντας.

Γόρτυνος Ιερεμίας: ''Μερικοί σημερινοί Θεολόγοι στο μυαλό τους έχουν δυτικό κολοκυνθόσπορο''

 

   

 IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

1. Αὔριο, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μεγάλη ἑορτή τοῦ Σταυροῦ. Μέ τήν ἑορτή αὐτή θυμούμαστε τόν σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ μας· γι᾽ αὐτό τήν θεωροῦμε σάν μία Μεγάλη Παρασκευή καί τήν τιμοῦμε μέ νηστεία. Ἄλαδο τό φαγητό τήν ἡμέρα τοῦ Σταυροῦ.

Ὁ Σταυρός, χριστιανοί μου, κηρύττει τήν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, ὥστε παρέδωσε τόν Υἱό Του σέ σταυρικό θάνατο γιά τήν δική μας σωτηρία. Γιατί, ἄν δέν σταυρωνόταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, δέν θά ὑπῆρχε σωτηρία γιά μᾶς. Δέν θά σωζόμασταν, ἄν δέν σταυρωνόταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλά θά εἴμασταν αἰώνια κολασμένοι.

2. Ὁ Σταυρός εἶναι τό ἰδιαίτερο σημεῖο ἡμῶν τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς χαρακτηρίζει ὅτι ἀνήκουμε σ᾽ Αὐτόν. Αὐτό εἶναι τό σημεῖο «ΤΑΒ», γιά τό ὀποῖο γράφει τό 9ο κεφάλαιο τοῦ προφήτη Ἱεζεκιήλ, ὅτι ὁ ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό ἔβαλε στά μέτωπα τῶν δυναστευομένων καί σώθηκαν ἀπό τήν καταστροφή.

Γι᾽ αὐτο καί ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, πρέπει πάντοτε πάνω μας νά ἔχουμε τόν Σταυρό μας. Εἶναι μεγάλη ἁμαρτία καί προδοσία τό ὅτι ἐδῶ καί χρόνια μερικοί ἔβγαλαν τόν Σταυρό ἀπό πάνω τους καί ἀντί γι᾽ αὐτόν φόρεσαν κάτι περίεργα σύμβολα, ἀκόμη καί «κάτι κέρατα», ὅπως μοῦ τό εἶπε κάποια εὐλαβής γιαγιά.

Ἀλλά καί πρέπει νά κάνουμε σωστά καί εὐλαβικά τόν Σταυρό μας. Κάνοντας, δηλαδή, τό Σταυρό μας νά σχηματίζουμε τά δύο σταυρωμένα ξύλα, πάνω στά ὁποῖα θυσιάστηκε ὁ Χριστός μας. Καί τό κατακόρυφο καί τό ὁριζόντιο ξύλο. Αὐτό τό πετυχαίνουμε ἐφαρμόζοντας τό παλαιό ποίημα, τό πρῶτο ποίημα πού μάθαιναν παλιά τά μαθητούδια στήν Α´ τάξη Δημοτικοῦ: Μάθαιναν τότε τά παιδάκια, ὅλα μαζί, νά κάνουν τόν Σταυρό τους  μέ τό δεξί τους χέρι, ἑνωμένα τά τρία δάκτυλα, καί βάζοντάς το «στό κεφάλι, στήν κοιλιά, δεξιά καί ἀριστερά»!

Πολλοί, ἀπό ἐντροπή βέβαια – γιά νά μήν τούς ποῦν θρήσκους– δέν κάνουν σωστά καί κανονικά τόν Σταυρό τους. Σκεφθεῖτε, χριστιανοί μου! Ὁ Χριστός δέν ἐντράπηκε νά σταυρωθεῖ γιά μᾶς καί ἐμεῖς γι᾽ Αὐτόν νά ἐντρεπόμαστε νά κάνουμε τόν Σταυρό μας!..

3. Θά σᾶς πῶ καί κάτι ἄλλο, ἀλλά μήν τό γελάσετε, γιατί τό ἔλεγε ἅγιος πατέρας, ὁ ἀπό μᾶς καταγόμενος, ὁπατήρ Γερβάσιος ὁ Παρασκευόπουλος ἀπό τήν Νυμφασία τῆς Γορτυνίας. Αὐτός, ὁ μαθητῆς τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἀπό τόν ὁποῖον ἔλαβε καί εἰδική εὐλογία, συμβούλευε τούς χριστιανούς ὅ,τι ψωνίζουν ἀπό τήν ἀγορά νά τό σταυρώνουν πρῶτα μέ τό χέρι τους καί ἔπειτα νά τό βάζουν σπίτι τους. Καί συνέβηκε – πιστεύσατέ το παρακαλῶ – κάποιος εὐλαβής χριστιανός, πού ἀγόρασε μία στάμνα γιά νερό, τήν σταύρωσε καί αὐτή ἀμέσως ἔσκασε! Εἶχε κρυφτεῖ μέσα της σατανικό πνεῦμα, γιά νά κάνει ζημιά στό σπίτι τοῦ χριστιανοῦ. Αὐτό τό συμβάν τό ἄκουσα νά τό διηγεῖται μέ δέος ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Φλώρινας ὁ πατήρ Αὐγουστίνος. Βλέπετε, αὐτοί οἱ παλαιοί πατέρες καί ὁμολογητές τῆς πίστης μας τά πίστευαν καί τά κήρυτταν αὐτά τά θαυμαστά σημεῖα· ἐνῶ μερικοί σημερινοί «θεολόγοι», πού τά κρανία τους ἔχουν δυτικό κολοκυνθόσπορο, τά ἐμπαίζουν αὐτά. Θεωροῦν ὡς «μωρία» τό περί Σταυροῦ ὀρθόδοξο κήρυγμα, ὅπως τό γράφουν μέ θαυμαστά σημεῖα τά ἱερά μας Συναξάρια.

4. Σᾶς εὔχομαι, ἀδελφοί χριστιανοί, τήν δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ σέ σᾶς καί τίς οἰκογένειές σας. Τά καλά σας παιδιά, τώρα πού τά ἔχετε στά χέρια σας, διδάξτε τα, προτοῦ νά κοιμηθοῦν τό βράδυ, νά σταυρώνουν τρεῖς φορές τό μαξιλάρι τους λέγοντας: «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Μέ πολλές ευχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Ερμηνεία του ψαλτηρίου από τον Γορτύνος Ιερεμία

 

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ
Ὁ 1ος Ψαλμός

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

1. Στο σημερινό μου κήρυγμα, αδελφοί χριστιανοί, θα σας ερμηνεύσω τον 1ο ψαλμό. Ο ψαλμός αυτός γράφτηκε στα χρόνια μετά την βαβυλώνια αιχμαλωσία, μετά δηλαδή το 586 π.Χ. Τότε πολλοί Ιουδαίοι, επηρεαζόμενοι από το ελληνικό πνεύμα, άρχιζαν να φιλελευθεριάζουν και να θέλουν να αναμείξουν τον Μωσαικό Νόμο και την προφητική διδασκαλία με την ελληνική φιλοσοφία. Αυτοί οι μοντέρνοι Ιουδαίοι, όπως φαίνεται από τον ψαλμό μας, συγκροτούσαν ιδιαίτερες ομάδες και έκαναν διαλέξεις για το κίνημά τους σε ιδιαίτερους χώρους. Εναντίον αυτών των Ιουδαίων γράφεται ο 1ος ψαλμός και τους αποκαλεί με τρεις βαρειές εκφράσεις. Τούς λέγει «ασεβείς», «αμαρτωλούς» και, ακόμη περισσότερο, τους αποκαλεί «λοιμούς», δηλαδή διεφθαρμένους (στιχ. 1). Καί βεβαίως ήταν μεγάλη η αμαρτία των Ιουδαίων αυτών, γιατί ήθελαν να αλλοιώσουν την πίστη των πατέρων τους, την παράδοσή τους, και να την αναμείξουν με την διδασκαλία της νέας εποχής των ελληνιστικών χρόνων.

2. Ο Ψαλμωδός μας λοιπόν αρχίζοντας τον ψαλμό του λέγει ότι ευσεβής είναι εκείνος, ο οποίος «ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών» (στιχ. 1). Δεν σκέπτεται, δηλαδή, όπως σκέπτονται οι μοντέρνοι Ιουδαίοι. Καί, ακόμη περισσότερο, ευσεβής είναι εκείνος που δεν θέλει να πάει στην οδό που είναι η αίθουσα, όπου συγκεντρώνονται οι ασεβείς μοντέρνοι Ιουδαίοι, και να καθήσει και αυτός εκεί για να ακούσει την διδασκαλία τους: «Καί εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν» (στιχ. 1). Ευσεβής κατά τον ψαλμό μας είναι αυτός που δεν συμπορεύεται με το πνεύμα της νέας εποχής, αλλά κρατάει ακέραιη την ιερή παράδοση, χωρίς να θέλει να την αναμείξει με φιλοσοφικά διδάγματα. Αυτός ο ευσεβής άνθρωπος είναι «μακάριος», λέγει ο Ψαλμωδός μας: «Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών...» (στιχ. 1).

3. Στην συνέχεια ο ιερός Ψαλμωδός μας λέγει πιο συγκεκριμένα ποιά στάση πρέπει να κρατούν οι ευσεβείς στο θέμα που δημιούργησαν οι ασεβείς μοντέρνοι. Αυτοί, όπως είπαμε, ήθελαν να αναμείξουν την ελληνική φιλοσοφία με τον παραδοθέντα διά του Μωυσή Νόμο του Θεού. Ο ψαλμός μας λέγει καθαρά: Ο ευσεβής Ιουδαίος θα είναι προσηλωμένος στον Νόμο και μόνο στο Νόμο. Σ᾽ αυτόν θα είναι η καρδιά του και αυτόν θα ψελλίζει στην ημερονύκτια προσευχή του: «Αλλ᾽ ή εν τω Νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού και εν τω Νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός» (στιχ. 2). Πέρα η φιλοσοφία και κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα από τον Νόμο του Θεού. Δεν είναι ατελής ούτε ελλιπής ο θείος Νόμος, για να έχει ανάγκη να τον συμπληρώσουμε με ανθρώπινη σοφία.*

4. Καί τώρα ο ποιητής του ψαλμού παρουσιάζει με εικόνες την ευτυχία των ευσεβών και την δυστυχία των ασεβών. 

Οι ευσεβείς, αυτοί, δηλαδή, που δέχονται ανόθευτο το θείο Νόμο και προσκολλώνται σ᾽ αυτόν, παριστάνονται εδώ στον ψαλμό μας σαν ένα δένδρο αειθαλές, που ποτίζεται με άφθονα νερά και φέρει τον καρπό του και μάλιστα «εν καιρώ αυτού» (στιχ. 3), στον κατάλληλο δηλαδή καιρό (στιχ. 3). Πάντοτε, λοιπόν, θα είναι ευτυχισμένος ο ευσεβής, γιατί θα έχει την ευλογία του Θεού. Δεν θα είναι όμως έτσι οι ασεβείς, δεν θα είναι έτσι! «Ουχ ούτως οι ασεβείς, ουχ ούτως», λέει ο Ψαλμωδός. Οι ασεβείς θα μοιάζουν σαν το άχυρο που το αρπάζει ο άνεμος και το πετάει μακριά (στιχ. 4). Καί τελικά λέγει ο ψαλμός μας περί των ασεβών ότι «ουκ αναστήσονται εν κρίσει» (στιχ. 5).

5. Ο λόγος αυτός του ψαλμού έχει παρεξηγηθεί, γιατί σαν να λέγει ότι δεν πρόκειται να αναστηθούν οι αμαρτωλοί κατά την τελική κρίση. 

Αυτήν όμως την πλάνη την λέγουν οι Χιλιαστές, οι Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά δεν λέγει αυτό εδώ ο Ψαλμωδός μας. Το σωστό νόημα της φράσης «ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει», είναι το εξής: Στα ιουδαικά δικαστήρια ο κατηγορούμενος καθόταν στο εδώλιο. Αν αθωονόταν, σηκωνόταν με καύχηση όρθιος, για να φανεί ότι δικαιώθηκε. Αν όμως ο κατηγορούμενος καταδικαζόταν, τότε έπεφτε κατά γης, δείγμα της καταδίκης του. Ο στίχος μας λοιπόν θέλει να πεί: Στην καθημερινή κρίση που κάνει ο Θεός, οι ασεβείς «ουκ αναστήσονται», δεν θα σηκωθούν όρθιοι, δηλαδή δεν θα αθωωθούν, αλλά θα καταδικασθούν. Είναι καταδικασμένοι από τον Θεό. Καί σαν τοιούτοι δεν θα ανήκουν στην «βουλή των δικαίων» (στιχ. 5). Δεν θα είναι δηλαδή τότε μέλη της ιερής κοινότητας, μέλη της Εκκλησίας. Καί με λίγα λόγια συνοψίζει τέλος ο Ψαλμωδός όλα όσα είπε περί της τύχης των ευσεβών και ασεβών: «Γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων και οδός ασεβών απολείται» (στιχ. 6). Τούς ευσεβείς ο Θεός τους «γινώσκει», δηλαδή τους φροντίζει και τους προστατεύει. Οι ασεβείς όμως θα καταστραφούν.

6. Το κίνημα των «ασεβών» του ψαλμού μας, τους οποίους ο Ψαλμωδός αποκαλεί «λοιμούς» (στιχ. 1), δηλαδή διεφθαρμένους, το εκφράζει ακριβώς η αίρεση του Οικουμενισμού. Γιατί όπως οι ασεβείς Ιουδαίοι ήθελαν να νοθεύσουν τον Νόμο του Θεού και να τον αναμείξουν με την ελληνική φιλοσοφία, έτσι και οι ασεβείς Οικουμενιστές, θέλουν να νοθεύσουν την πίστη μας ζευγνύοντάς την με τις πλάνες και τις αιρέσεις, όπως με την αίρεση του παπισμού και του προτεσταντισμού. Το δίδαγμα όμως και μήνυμα του θεοπνεύστου 1ου ψαλμού, που ερμηνεύσαμε, είναι να μένουμε πιστοί στην παράδοση και να μη μετέχουμε στις συνάξεις αυτών που θέλουν να μας την αλλοιώσουν και να αποκρούουμε την διδασκαλία τους.

Με πολλές ευχές,

† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

* Εκείνο το «μελετήσει ημέρας και νυκτός», δεν σημαίνει εδώ να μελετάμε επισταμένως τον θείο Νόμο, για να μάθουμε την ερμηνεία του, αλλά εδώ σημαίνει αυτό που έκαναν οι Ιουδαίοι να ψελλίζουν, να μουρμουρίζουν στην προσευχή τους κομμάτια από τον Νόμο καθήμενοι μάλιστα οκλαδόν και κάνοντες και ρυθμικές κινήσεις με το σώμα τους. Έτσι «μουρμουρίζω» αποδίδεται στο εβραικό το αντίστοιχο ρήμα «χαγά». Συμβαίνει δε και σε ᾽μας το ρήμα «μελετώ» να έχει την έννοια του μουρμουρίζω, όπως, για παράδειγμα, στο ποίημα: «Στων Ψαρρών την ολόμαυρη ράχη περπατώντας η δόξα μονάχη μελετά (= μουρμουρίζει) τα λαμπρά παλληκάρια»

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Πάντοτε στην προσευχή μας πρέπει να μνημονεύουμε την Παναγία»

 

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ

Διερχόμαστε, αδελφοί μου χριστιανοί, τον μήνα Αύγουστο. Όπως γνωρίζουμε τον μήνα αυτό ολόκληρο η Εκκλησία μας τον έχει αφιερωμένο στην Παναγία.

Ακόμη και την τελευταία ημέρα του μηνός, 31 Αυγούστου, εορτάζουμε εορτή της Παναγίας. Εορτάζουμε την κατάθεση της τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Είναι λοιπόν θεομητορικός μήνας ο Αύγουστος για την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζουμε σ᾽ αυτόν, το «Πάσχα του καλοκαιριού», όπως το λέγει ωραία ο λαός μας. Στο σημερινό μου απλό κήρυγμα ήθελα να σας πω λίγα λόγια πως να τιμάμε την Παναγία μας, για να έχουμε την Χάρη Της και την Ευχή Της.

1. Πάντοτε, χριστιανοί μου, στην προσευχή μας πρέπει να μνημονεύουμε την Παναγία. Είναι ένας μυστικός λόγος που πρέπει να το κάνουμε αυτό: Όπως ο Υιός του Θεού πέρασε από την Παναγία για να ᾽ρθεί ανάμεσά μας (ενώ μπορούσε, σαν Θεός, να έρθει αυτομάτως κάτω στην γη), έτσι και εμείς πρέπει να περνάμε την προσευχή μας από την Παναγία για να φτάνει στον Θεό. Έχει δύναμη η προσευχή στην Παναγία. Θυμηθείτε, χριστιανοί μου, τον γάμο της Κανά. Ο Χριστός το είπε καθαρά ότι δεν ήταν η ώρα να γίνει το θαύμα, αλλά επειδή το είπε η Παναγία, γι᾽ αυτό έγινε το θαύμα και ο Χριστός μετέβαλε το νερό σε κρασί. Η Παναγία λοιπόν – για να το πούμε καθαρά – αναγκάζει(!) τον Θεό να κάνει θαύμα και ας μην είναι η ώρα να γίνει το θαύμα. Έχει δύναμη, χριστιανοί μου, η προσευχή στην Παναγία. Η πιο ωραία σύντομη προσευχή σ᾽ Αυτήν είναι το «Θεοτόκε Παρθένε...». Να την λέτε όλοι την προσευχή αυτή κάθε μέρα και πολλές φορές την ημέρα, όποτε μπορείτε. Όσοι μπορούν ας κάνουν και Χαιρετισμούς στην Παναγία, έστω και μία Στάση των Χαιρετισμών κάθε μέρα, αν δεν σας παίρνει ο χρόνος.

2. Το δεύτερο που θέλω να σας πω, χριστιανοί μου, για τιμή στην Παναγία, είναι όλα τα σπίτια να έχουν μια εικόνα Της, που να κυριαρχεί στον χώρο. Καί όχι μόνο στα σπίτια μας, αλλά και πάνω μας πρέπει να έχουμε εικόνα της Παναγίας, μια μικρή πλαστικοποιημένη  εικόνα στην τσέπη μας. Κι εσείς οι γονείς, πατέρες και μητέρες, να δείχνετε στο παιδί σας την εικόνα της Παναγιάς του σπιτιού σας και να του λέτε: Να, παιδί μου, Αυτή είναι η μεγάλη σου Μάνα. Σ᾽ Αυτήν να τα λες όλα και Αυτή θα σε προστατεύει στην ζωή σου, σαν γλυκειά Μανούλα που είναι.

3. Σας συνιστώ, χριστιανοί μου, έπειτα, να κάνετε ιερά προσκυνήματα σε θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας, στις οποίες η Παναγία έχει δώσει ιδιαίτερα την χάρη Της. Καί είναι καλό, όσο μπορεί ο καθένας, να πηγαίνει και με τα πόδια στο προσκύνημα αυτό. Υπολογίζει η Παναγία τον κόπο που κάναμε για να πάμε στην χάρη Της.

4. Αλλά, εκεί, χριστιανοί μου, που νοιώθουμε ιδιαίτερα την παρουσία της Παναγίας και Αυτή δίνει ιδιαίτερα την χάρη Της είναι η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. Ω, η Θεία Λειτουργία! Η Θεία Λειτουργία, όπως λέει κάποια ευχή, προσφέρεται υπέρ όλων: Υπέρ «Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, Ομολογητών, Εγκρατευτών και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου», αλλά «εξαιρέτως», εξαίρετα και ιδιαίτερα δηλαδή, η Θεία Λειτουργία προσφέρεται υπέρ «της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας». Εκεί, στην Θεία Λειτουργία, η Παναγία είναι παρούσα και θέλει να βλέπει συναγμένα όλα τα παιδιά Της στην αγκάλη Της.

Σας εύχομαι, αδελφοί μου χριστιανοί, να είστε στην αγκαλιά της Παναγιάς, «στον κόρφο της Παναγιάς», όπως το έλεγε καλύτερα ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Mε πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας